တံငါသည် (BL)

အပိုင်း (28.2)

(28.2)

'' ချန်းကောအာ မင်း က ငယ်တော့တာ လဲ မဟုတ်ဘူး ။ ဘာတွေများ သွားဖို့ရာ ကို စိတ်တွေ ပူနေရတာလဲ။ သွားသာ သွားလိုက်ပါ ''

ရွာလူကြီး က ချန်းကောအာ ကို ဂူအပြင်ဆီ တွန်းပို့ရင်းနဲ့ လေသံ တိုးတိုးလေး နဲ့ ပြောလိုက်တယ်။

'' ကျောက်ချင်ရဲ့ ဂူထဲမှာ အိမ်ထောင်မပြု ရသေးတဲ့ လူပျိုတွေ ရှိတယ်။ သူတို့ကို တစ်ချက် ကြည့်ခဲ့ပေါ့။ မင်းက အခုဆို အသက် ၁၇ ဖြစ်နေ ပြီကို။ မင်းကို ယူမယ့် အမျိုးသား ရှာမတွေ့ သေးဘူး ။ အခုတော့ ကြည့်ပါအုံး နေ့တိုင်းပဲ ဂူထဲမှာ နေရပြီးတော့ စားဖို့ သောက်ဖို့ က ပူပန်နေရ ပြန်ပြီ။ မင်းဘယ် အချိန်မှ သူများကို မှီခို ရမလဲ ဆိုတာကို ငါမသိဘူး။ ဒါ​ကြောင့် မင်း က ဟိုဘက် ဂူကို သွားရင်း လမ်းလေးလျောက် ပြီးပတ် ကြည့်ခဲ့။ မင်း သဘောကျတဲ့ သူ တွေ့ရင် အဲ့တာ က အားလုံး အတွက် ပိုကောင်း သွားတာ ပေါ့။ ''

ရှုချန်း က အသီးခြင်း ကို ညိုမှောင်နေတဲ့ မျက်နှာထား နဲ့ ကိုင်ထား လေတယ်။

'' ရွာလူကြီး ခများ က ကျုပ်ကို ပစ္စည်း သွားပို့ စေချင်တာလား ဒါမှမဟုတ် တစ်ယောက် ယောက် သွားရှာ ခိုင်းချင် နေတာလား?''

ရွာလူကြီး က ကြင်နာ စွာနဲ့ ပြုံးလိုက်တယ်။

'' ပစ္စည်းတွေ သွားပို့ပေး တာကတော့ သေချာပေါက် အဓိက ကိစ္စပေါ့လေ။ ဒါနဲ့ အခုလို ငါ ပြောနေရတာ က မင်းအတွက် ကောင်းဖို့ ချည်းပဲ မဟုတ်ဘူးလား ။ မင်းရဲ့ မိဘတွေက မင်းကို အမြဲတမ်း စောင့်ရှောက်ပေးဖို့ ပြောခဲ့တာလေ။ အဲ့လိုမှ မဟုတ်ရင် ငါ အသက်ကြီး လာတဲ့ အခါ မင်းအတွက် ပူပေး နေရအုံးမှာတဲ့လား ''

ချန်းကောအာ ခမျာ ရွာလူကြီး က ဒီထက် ပိုပြီးတော့ ပွစိပွစိ ပြောလာမှာ ကို ကြောက်သွား လေတယ်။

အစကတော့ ပစ္စည်းတွေ သွားပို့ဖို့ တုံ့ဆိုင်း နေတဲ့ ချန်းကောအာ ခမျာ မတက်နိုင်ပဲ အမြန် အရှိန်ကို တင်လိုက် ရလေတယ်။

'' ကျုပ်သိပြီ။ ရွာလူကြီး ပြန်ဝင်တော့။ ကျုပ်သေချာပေါက် ပစ္စည်းတွေကို အရောက်ပို့ ပေးခဲ့မယ်။ ''