Chapter 37
လင်းလဲ့ယန်က ကျေးဇူးတင်ဟန်ဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သော်လည်း အတွင်းစိတ်မှာမူ အလိုမကျမှုတို့ ပြည့်နှက်နေသည်။
ကျိကောက သူ့သရုပ်ဆောင်စွမ်းရည်ကို အဆင့်မြှင့်ဖို့ လိုနေသေးတယ်လို့တောင် ပြောထွက်နိုင်ပြီပေါ့ အရှိန်အဝါတွေ အများကြီး ရှိနေတယ်လို့လည်း သူကိုယ်တိုင်ပဲ ပြောခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးလား ရှောင်ကျားရှု သရုပ်ဆောင်တာကို တွေ့သွားလို့ နှစ်ယောက်ကို ယှဉ်ကြည့်နေတဲ့ သဘောလား ...
မသိလိုက်မသိဘာသာဖြင့် ချိန်ဖမ်းရှင်း ပြောခဲ့သော "အရှေ့လေကပဲ အနောက်လေကို တိုက်ထုတ်မလား အနောက်လေကပဲ အရှေ့လေကို ဖုံးလွှမ်းပစ်မလား ..." ဟူသည့် စကားသံမှာ သူ့နှလုံးသားထဲတွင် အမြစ်တွယ်သွားတော့သည်။ မည်သည့်အချိန်တွင် ပေါက်ကွဲထွက်လာမည်လဲတော့ မသိသေးချေ။
ကျိမြန်က မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သော်ငြား ပြောစရာစကား မရှိတော့သည့်အတွက် လင်းလဲ့ယန်၏ နဖူးကိုသာ အသာပွတ်ပေးလိုက်တော့သည်။ သူ့အကြည့်တို့မှာ ကူကယ်ရာမဲ့မှုနှင့် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုတို့ဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်။
ထို့နောက်တွင်တော့ အဝတ်လဲခန်းတံခါးခေါက်သံနှင့်အတူ ရှောင်ကျားရှု၏ အသံပါ ပူးတွဲထွက်ပေါ်လာတော့သည်။
"ကျိကော အထဲမှာလားဗျ ..."
ကျိမြန်က စက္ကန့်ဝက်ခန့် ဆိုင်းတွနေပြီးကာမှ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"ဝင်လာခဲ့ပါ ..."
လင်းလဲ့ယန်၏ အပြုံးတို့ အေးခဲသွားသော်ငြား ချက်ခြင်းပင် မူလအတိုင်း ပြန်ဖြစ်သွားပြန်သည်။
ရှောင်ကျားရှုက တံခါးကိုဖွင့်ကာ အထဲသို့ ဝင်လာ၏။ မလှမ်းမကမ်းရှိ ကျိမြန်ကို တွေ့လိုက်ရသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် သူယူလာသည်များကို နေရာချရင်း ပြောလိုက်သည်။
"ကျိကော ဒါက အနာလိမ်းဆေးပါ တိုက်ခိုက်တဲ့အခန်းတွေ ပြီးသွားရင် အများကြီး နာကျင်ကိုက်ခဲတတ်တယ်လို့ ပြောကြလို့ လိမ်းဆေးလေး လိမ်းလိုက်ရင် နေရထိုင်ရ သက်သာသွားပါလိမ့်မယ် ..."
