Chapter 112
ရှောင်ကျားရှုမှာ တွေးလေလေ ပိုပြီး စိတ်ဓာတ်ကျလာကာ ဟွမ်ရင်ရွှယ်၏ အနောက်သို့ ခေါင်းငိုက်စိုက်ချလျက်သာ လိုက်ပါသွားတော့သည်။
သူ့နောက်ကျောကို ငေးကြည့်နေသည့် ကျိမြန်၏ အကြည့်တို့မှာလည်း အကြိမ်အနည်းငယ် ဝင်းလက်သွားတော့သည်။ သူတို့အားလုံး တောထဲသို့ ဝင်သွားသည်ကို ကြည့်နေပြီးကာမှ ပင်လယ်ဘက်သို့ ထွက်လာလိုက်၏။ သူ့အသက်အရွယ်မှာ မငယ်တော့ရာ စိတ်အားတက်ကြွမှုတို့ ကုန်ဆုံးနှင့်နေပြီဖြစ်သည်။ လှပသည့်အရာများနှင့် တွေ့လေလေ ၎င်းကို ဖျက်ဆီးမိမည် စိုးရိမ်သဖြင့် မချဉ်းကပ်ရဲတော့လေဖြစ်သည်။
ရှောင်ကျားရှုက စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် လိုက်လာသည့်တိုင် ဟွမ်ရင်ရွှယ်ကို ဂရုစိုက်ရန်လည်း မမေ့လျော့ချေ။ အချိန်တိုင်း သူမကို ကူညီပေးသည့်အပြင် သူ့ဦးထုပ်ကိုပင် ဆောင်းခွင့်ပေးထားလိုက်သေးသည်။ သူတို့နောက်မှ လိုက်လာသော လင်းလဲ့ယန်က ကောက်ကာငင်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"ရှောင်ကျားရှု ရှေ့နားမှာ အုန်းပင်တွေ ရှိနေတယ် ငါတို့က အုန်းသီးခူးပြီး ဟွမ်ရင်ရွှယ်နဲ့ ယုပိုင်ရှို့ကို ငှက်ပျောသီး ခူးခိုင်းလိုက်ရင်ရော ... ဒါဆို အချိန်ကုန်လူပင်ပန်း သက်သာမယ်ထင်တယ် ..."
"အိုကေလေ ..."
ဟွမ်ရင်ရွှယ်နှင့် ယုပိုင်ရှို့တို့က တွေးပင် တွေးမနေဘဲ သဘောတူလိုက်ကြသည်။
ရှောင်ကျားရှုက တုန့်ဆိုင်းနေသေးသည့်အတွက် သူက ပြုံးကာ ပြောလိုက်သည်။
"မင်းက အောက်ကနေပဲ ကူညီပေးလေ ငါက အပင်ပေါ်တက်ပြီး ခူးလိုက်မယ် ..."
"အိုကေလေ သွားကြရအောင် ..."
ရှောင်ကျားရှုက ချက်ခြင်း သဘောတူလိုက်သည်။
နှစ်ဦးသား အုန်းသီးခူးရန်အလို့ငှာ တောထဲသို့ ဝင်လိုက်ကြပြီး တစ်ခဏအကြာတွင် လင်းလဲ့ယန်က သန့်စင်ခန်းသွားမည်ဟု အကြောင်းပြ၍ PD ကို ပထုတ်ကာ ရှောင်ကျားရှုအား ခပ်တည်တည်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
"ရှောင်ကျားရှု ငါနဲ့ကျိကောက ချစ်သူတွေဆိုတာကို သိလား ..."
သူ့ကို ကာထားပေးရန် အလေးအနက် ကူညီနေသည့် ရှောင်ကျားရှု၏ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ဖြူလျော်သွားတော့သည်။
