Chapter 92
ထို့အပြင် သူ၏ စိတ်ကူးယဉ်ပုံဖော်နိုင်စွမ်းမှာလည်း အလွန် ကြွယ်ဝလှသည့်အတွက် ထိုဝတ္ထုကို ဖတ်နေစဉ် စိတ်ထဲတွင် သူနှင့် ကျိမြန်၏ မျက်နှာကို မြင်ယောင်မိပြီးဖြစ်ရာ နမ်းသည့်စာသားများကို ပုံရိပ်အဖြစ် အလိုအလျောက် ပြောင်းလဲမိသွားတော့သည်။ ကျိကောက သူ့ကို နံရံတွင်ဖိကာ အတင်းအဓမ္မ နမ်းနေပြီး ရောယှက်နေသည့် လျှာဖျားတို့မှာ မကြားဝံ့စရာ အသံတို့ကို ထုတ်လွှင့်နေသည်။ တံတွေးတို့က တစ်ယောက်မှ တစ်ယောက်သို့ ကူးလူးစီးဆင်းသွားပြီး ဟော်မုန်းနံ့ ခပ်ပြင်းပြင်းကိုပင် ခံစားမိလာတော့သည်။
အားးးးး ... ဘယ်လိုလုပ် ဖြစ်နိုင်မှာလဲ ရှောင်ကျားရှု မင်း ဆက်မဖတ်နဲ့တော့ ...
မျက်နှာကို အုပ်ကာ ဗလုံးဗထွေး ရေရွတ်လိုက်သည်။ သူ့နှလုံးသားမှာ တစ်စက္ကန့်လျှင် ရှစ်မိုင်နှုန်း ပြေးထားရသည့်နှယ် တဆတ်ဆတ် ခုန်နေသည်။ မျက်နှာကို အုပ်ထားသည့်တိုင် လက်ချောင်းကြားမှတစ်ဆင့် စာပိုဒ်ကို ဆက်မြင်နေရဆဲဖြစ်သည်။
"ညီလေး မင်းရဲ့ အပြစ်ဒဏ်အနေနဲ့ ကိုယ့်ကို တက်စီးပြီး မင်းဘာသာမင်း လှုပ်ရှားတော့ "
တက်စီးပြီး ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် လှုပ်ရှား ... တအားကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းကြီး ရေးထားတာပဲ ...
ရှောင်ကျားရှုမှာ သူ့ခေါင်းတစ်ခုလုံး ရေနွေးငွေ့ပင် ထွက်လုမတတ် ပူနေပြီဖြစ်ကြောင်း သတိထားလိုက်မိသည့်အတွက် မျက်လုံးကို မှိတ်၊ ဖုန်းကိုပိတ်ကာ ထိတ်လန့်မှုကြောင့် တဆတ်ဆတ် တုန်ရီလာတော့သည်။
ထိုအချိန်တွင် သူ့နောက်ကျောဘက်မှ "ဘန်း" ဟူသည့်အသံ အကျယ်ကြီးကို ကြားလိုက်ရသည်။ မျက်စိဖွင့်ကာ လှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ကျိကော၏ လက်ထဲမှ ကတ်တီနှစ်ရာကျော် အလေးချိန်ရှိ ဝိတ်တုံးများ လွတ်ကျသွားကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။ ကြွက်သားများ ဒဏ်ဖြစ်မသွား၍သာ တော်သေးသည်။
"ကျိကော အဆင်ပြေရဲ့လား ..."
ရှောင်ကျားရှုက ချက်ခြင်း ထရပ်ကာ မေးလိုက်သည်။ သူ့အမူအယာမှာ အလွန် စိုးရိမ်နေဟန်ပင်။
