Chapter 82
လက်ချိုးရေကာ တွက်ချက်လိုက်သည့် ဖန်ခွင်းမှာတော့ ဆို့နင့်မှုကြောင့် အသက်ပင် မရှူနိုင်တော့။
သိလား ကျိကောက အစောပိုင်းမှာ သန်းလေးဆယ် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံဖို့ စီစဉ်ခဲ့တာကွ အချိုးကျကျသာ ပိုင်းခြားလိုက်ရင် အခုထက် သုံးလေးဆမက ပြန်ရနေပြီ နောင်တရလိုက်တာ ...
ထိုအကြောင်းနှင့် ပတ်သက်၍ ဆက်မပြောရဲတော့သည့်အတွက် ဖုန်းကိုထုတ်ကာ ရှိုးအကြောင်းသာ လိုက်ကြည့်နေလိုက်တော့သည်။ တစ်ခဏမျှအကြာ တံခါးခေါက်သံတစ်ချက်နှင့်အတူ လင်းလဲ့ယန်၏ အသံကို ကြားလိုက်ရတော့သည်။
"ကျိကော ဒီထဲမှာ ရှိနေလားဟင် ..."
"မရှိဘူး ..."
ဖန်ခွင်းက စိတ်မရှည်လက်မရှည်ဖြင့် အော်ဟစ်လိုက်သည်။
တစ်ခဏမျှ တိတ်ဆိတ်သွားပြီးနောက် ဇွဲမလျော့တမ်း တံခါးထပ်ခေါက်လိုက်ပြန်သည်။
"ကျိကော ကျွန်တော် စကားပြောချင်လို့ပါ ..."
ဖန်ခွင်းက သူ့ကို မောင်းထုတ်မည်ပြုစဉ် ကျိမြန်က အလေးမထားဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
"ဝင်ခိုင်းလိုက် မင်းတို့တွေ သွားနှင့်ကြတော့ ..."
အားလုံး ထွက်သွားကြပြီး သူတို့နှစ်ဦးကိုသာ ချန်ထားလိုက်တော့သည်။
"ဘာပြောချင်လို့လဲ ..."
ကျိမြန်က မျက်နှာသစ်ကာ ရေစက်များကို ပုဝါဖြင့် ခပ်ဖြည်းဖြည်း သုတ်ရင်း မေးလိုက်သည်။ သူ့ပုံစံမှာ အလွန်တည်ငြိမ်နေကာ ချစ်ခြင်းအငွေ့အသက်သာမက လမ်းခွဲလိုက်ရ၍ နာကျင်ခံစားနေရဟန်ကိုပါ မတွေ့ရချေ။
လင်းလဲ့ယန်က တံတွေးမျိုချရင်း တုန်ရီနေသော အသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
"ကျိကော ရှောင်ကျားရှုနဲ့ တွဲနေတာ မဟုတ်လား မဟုတ်ရင် သူ ဒီလောက်အထိ ကောင်းကောင်းသိစရာအကြောင်း မရှိဘူး သူ့ကြောင့် ကျွန်တော်နဲ့ လမ်းခွဲလိုက်တာလား ..."
"သူနဲ့ငါက ရိုးရိုးအသိမိတ်ဆွေတွေ မင်းနဲ့ ဘာလို့ လမ်းခွဲလိုက်သလဲဆိုတာ အခုထိ နားမလည်သေးဘူးလား ..."
