Chapter 116
PD က ဖုန်းကိုယူလျက် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
"ကောင်းပါပြီ မစ္စတာကျိ ဒါဆို ရိုက်ကူးရေး ပြန်စကြတော့မလား ..."
ကျိမြန်က တူးရွင်းကို မြှောက်လျက် ဝါးပင်ကို ခုတ်လိုက်သည်။ ကျွန်း၏ ဂေဟစနစ် ပျက်စီးသွားမည်ကို စိုးရိမ်သည့်အတွက် ကျန်အပင်များကို မခုတ်ရဲ။ သို့သော် ဝါးပင်မှာမူ ကိစ္စမရှိချေ။ ဝါးပင်၏ ကြီးထွားနှုန်းမှာ အလွန်မြန်ဆန်ကာ အပင်ပေါက်တစ်ပင်မှ ဝါးရုံတောအဖြစ်သို့ ရောက်လာရန် ခြောက်လသာ အချိန်ပေးရသည်။ ၎င်းမှာ အပူပိုင်းဒေသတွင် ပိုပြီး ကြီးထွားနိုင်ကာ တစ်ရက်လျှင် တစ်မီတာနီးပါးအထိ ရှည်လာနိုင်ပေသည်။
ဝါးတို့ကို ခုတ်ကာ ကြိုးဖြင့် စည်းနှောင်ပြီးနောက် ခက်ခက်ခဲခဲ ဆွဲယူလာလိုက်သည်။ ထိုသို့ လျှောက်လာ၍ များစွာ မကြာသေးခင်မှာပင် ကောက်ကာငင်ကာ ပြောလိုက်ပြန်သည်။
"ငါ့ကို ဖုန်းပြပါဦး ..."
ရှောင်ကျားရှုကို စာပို့ထားရာ သူ ပြန်ပို့လေမလား သိချင်နေပေသည်။
PD က ကင်မရာကို ပိတ်ကာ ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
"မစ္စတာကျိ ကျွန်တော်တို့တွေက ရသစုံရှိုး ရိုက်နေတာလေ အပြင်ကို ဖုန်းယူခွင့် ပေးနေတာကိုက စည်းကမ်းချိုးဖောက်ရာ ရောက်နေပြီ ဒါ ကျွန်တော်တို့အတွက်လည်း တော်တော်လေး ခက်ခဲတယ် ခင်ဗျားက ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူ ဖြစ်နေလို့သာ မဟုတ်ရင် ဒါရိုက်တာတော့ သေလောက်အောင်ကို ဒေါသထွက်နေလောက်ပြီ ..."
"ကြည့်ရုံလေးတင်ပါ ..."
ကျိမြန်က လက်အိတ်ကိုချွတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။
PD ပေးလာသည့် ဖုန်းကိုယူ၍ WeChat ကို ကြည့်လိုက်သော်လည်း ရှောင်ကျားရှုထံမှ စာတစ်စောင်မှ ရောက်မထား။ သူသည် စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းမှာပင် စာပြန်ပို့တတ်သူ ဖြစ်သည်။
သူ လက်လျော့လိုက်တော့မယ်လို့ ပြောခဲ့တဲ့အတိုင်း ရိုးရိုးရှင်းရှင်းကို လက်လျော့ခဲ့တာပဲ ...
သူ့နှလုံးသားတစ်ခုလုံး လစ်ဟာသွားကာ ခံစားချက်အားလုံး နေရာလွတ်တစ်ခုသို့ ဆက်တိုက် ကျဆင်းသွားပြီး ဘက်မညီမှုတစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရတော့သည်။ စိတ်ကိုငြိမ်ငြိမ်ထား၍ Weibo ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ရှောင်ကျားရှုက သူနှင့် လင်းလဲ့ယန်၏ ဓာတ်ပုံကို like ပေးထားကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုလုပ်ရပ်ကြောင့် သူ့ကို မေးခွန်းထုတ်နေသူများလည်း အများအပြားပင်။ လင်းလဲ့ယန်က သူ့ကို ကွယ်ရာတွင် အပုပ်ချခဲ့ကြောင်း မေ့သွားလေသလားဟု မေးသူများလည်း မနည်းလှသည့်အပြင် နတ်ဘုရားကျိကို like ပေးခြင်းမှအပ အခြား မည်သည့်ရည်ရွယ်ချက်မှ မရှိဟု ပြောသူများလည်း ရှိနေပေသည်။
