Chapter 46
ရှောင်ကျားရှုအနေဖြင့် အနုပညာလောကမှာ အလွန်ရှုပ်ထွေးပွေလီလှကြောင်း သိထားသည့်တိုင် ဤမျှအထိ ကမောက်ကမ ဖြစ်လိမ့်မည်ဟုတော့ ထင်မှတ်မထားချေ။
ဒါက စတူဒီယို အငှားချထားတဲ့ ကုမ္ပဏီလေးပဲလေ ဘာလို့များ ဝန်ထမ်းတွေက မြေအောက်ဂိုဏ်းစတားတွေလို နဂါးပုံတွေ ဖီးနစ်ပုံတွေ တက်တူးထိုးထားကြတာလဲ ကလေးတွေကိုတောင် တိုက်ခိုက်လိုက်သေးတယ် ...
သို့သည့်တိုင် သူ့ခွန်သူ့အားဖြင့် ဖြေရှင်းနိုင်သည့်အရာ မရှိကြောင်းလည်း သိထားသည့်အတွက် ချက်လက်မှတ်ကိုထုတ်ကာ အော်ပြောလိုက်သည်။
"ဘာက ပြဿနာလဲ ကျန်တဲ့ ငှားရမ်းခတွေ ငါပေးမယ် ဘယ်လောက်လဲ ..."
ရန်ပွဲဖန်တီးနေသူများက သူဝတ်ထားသည့် နာရီကပင်လျှင် ဒေါ်လာသန်းနှင့်ချီကာ အဝတ်အစားနှင့် ဖိနပ်များမှာလည်း နာမည်ကြီးတံဆိပ်များဖြစ်ကြောင်း တွေ့လိုက်သည့်အတွက် သူတို့၏ လုပ်ရပ်များကို ရပ်တန့်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။ ကျသင့်သည့် တန်ဖိုးကို ပြောလာသည့်အခါ ရှောင်ကျားရှုက ချက်လက်မှတ်ထဲသို့ အမြန် ဖြည့်ပေးလိုက်သည်။
"မြန်မြန်သွားရင်သွား မဟုတ်ရင် ရဲခေါ်တော့မှာ ..."
ထိုသို့ပြောကာ ချက်လက်မှတ်ကို ပစ်ပေးလိုက်သည်။ လူမိုက်များမှာ ငွေတောင်းရန်အတွက် သူဌေးဖြစ်သူက ငှားရမ်းထားခြင်း ဖြစ်ကာ ပစ္စည်းများကို ဖျက်ဆီးရသည့်အတွက် အလွန်ပင်ပန်းနေကြပြီဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် စကားတစ်ခွန်းမှပင် ပြောမနေဘဲ ချက်လက်မှတ်ကိုယူကာ ခြေကုန်သုတ်၍ ထွက်ပြေးသွားကြတော့သည်။
မြေကြီးပေါ် လဲကျနေသည့် ဝမ်ကျန်းက ဝန်ထမ်းနှစ်ဦး၏ အကူအညီဖြင့် ထရပ်ကာ သွေးထွက်နေသော နဖူးကို ဖိထားလျက် ပြောလိုက်သည်။
"ရှောင်ရှောင် မင်းအပေါ် ကျေးဇူးကျွေး တင်သွားရပြီ ငွေချေးစာချုပ် ရေးပေးပါ့မယ် မင်းရဲ့ ငွေတွေကို ခုနစ်ရက်အတွင်း ပြန်ရစေရမယ်လို့ အာမခံပါတယ် ..."
သူ့အိမ်ကို ဝယ်ယူမည့်သူ တွေ့ထားပြီးဖြစ်ရာ ခုနစ်ရက်အတွင်း ငွေရလာတော့မည်ဖြစ်သည်။
