Chapter 70
ဦးနှောက်ကို အစွမ်းကုန် ဖျစ်ညှစ်စဉ်းစားပြီးချိန်တွင်တော့ အကြံတစ်ခု ရလာတော့သည်။
ထိုအချိန်မှာပင် ကျိမြန်က ကော်ရစ်ဒါအစွန်းမှ ထွက်လာကာ မေးလိုက်သည်။
"အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား ..."
"ဖြစ်ပါပြီ ..."
သူက အပေါ်ထပ်အင်္ကျီကို အလျင်အမြန် ပြေးယူလိုက်သည်။
"ဒါဆို သွားရအောင် ..."
နှစ်ဦးသား ထူထူထဲထဲ ရုပ်ဖျက်ပြီးနောက် ညစာစားရင်း ဒိတ်လုပ်ရန် စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုကို ထွက်လာလိုက်ကြသည်။ ကျိမြန်က အာရုံတစူးတစိုက်ဖြင့် ကားမောင်းနေစဉ် လင်းလဲ့ယန်က အတွေးနွံထဲ နစ်မြောနေသည်။ သူ၏ အမည်ပျက်ကို အမြန်ဆုံး ဆေးကြောနိုင်မည့် နည်းလမ်းတစ်ခုကို စဉ်းစားလိုက်မိသော်ငြား သူကိုယ်တိုင် မလုပ်ဆောင်နိုင်၊ ကျိမြန်ကို အကူအညီတောင်းရမည်ဖြစ်သည်။ မည်သို့မည်ပုံ အကူအညီတောင်းခံရမည်ဆိုသည့် အချက်မှာ အဓိကကျလာပြန်တော့သည်။
မြောင်မူချင်နဲ့ ရှောင်ကျားရှုတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက သူနဲ့ သူငယ်ချင်းကောင်းတွေပါလို့ ပြောပြီး ဓာတ်ပုံနည်းနည်းပါးပါး တင်ပေးလိုက်ရင် သူတို့ရဲ့ဖန်တွေက ဘာပြောနိုင်ဦးမှာလဲ နောက်ပိုင်းကျလည်း သူတို့နဲ့ မကြာခဏ အပြင်ထွက်စားသောက်ပြီး ခင်ခင်မင်မင် နေပြလိုက်ရင် ဒီအမည်းစက်က မရှိခဲ့သလိုကို ဖြစ်သွားမှာပဲလေ ...
ကျိမြန်ရဲ့ လွှမ်းမိုးနိုင်စွမ်းကလည်း သေးမှ မသေးတာ သူသာ မြောင်မူချင်နဲ့ ရှောင်ကျားရှုကို ပြောပေးမယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုလုပ် သဘောမတူဘဲ နေမှာလဲ ဒါပေမယ့် ငါ ဘယ်လို စပြောရမလဲ ...
လင်းလဲ့ယန်မှာ ကျိမြန်ကို တစ်ခါမှ မတောင်းဆိုဖူးသည့်အတွက် ထိုသို့ သူ့ဘက်မှ စတင်ကာ တောင်းဆိုရမည်ကို ရှက်ရွံ့နေမိတော့သည်။
ထိုစဉ် သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေသည့် ကျိမြန်၏ အမူအယာမှာလည်း တစ်ဖြည်းဖြည်း အေးစက်လာတော့၏။ သူက ကားကို ပြန်ကွေ့ရင်း ပြောလိုက်သည်။
"ဒီည ကိုယ် အရေးတကြီး ချိန်းထားတာလေး ရှိသေးလို့ တစ်ယောက်တည်း ပြန်လိုက်လို့ အဆင်ပြေမလား ..."
