Chapter 101
ရှောင်ကျားရှုမှာ ပြင်းထန်လှသည့် အခက်အခဲတစ်ခုကို ရင်ဆိုင်နေရဟန် မျက်ဝန်းထဲရှိ အလင်းရောင်တို့ ရုတ်ချည်း ချုပ်ငြိမ်းသွားတော့သည်။ သို့သော် မျက်နှာမှာမူ ယခင်အတိုင်း ကျောက်တုံးတစ်တုံးနှယ် မာကျောနေဆဲဖြစ်သည်။
ကျိမြန်ကမူ ကယ်တင်ခံရလိမ့်မည်ဟု ဘယ်သောအခါကမှ တွေးမထားဖူးသည့်အတွက် မျက်ဝန်းတို့ကို မှေးမှိတ်ကာ ညင်ညင်သာသာ ပြုံးလိုက်သည်။
စကြဝဠာထဲမှာ မြူမှုန်တွေလို လွင့်စင်ပျောက်ကွယ်သွားမှာမှ မဟုတ်တာ သူ့ရဲ့ မွေးရပ်မြေမှာပဲ ခေါင်းချရမှာလေ ဘယ်လိုလုပ် မကျေနပ်ဘဲ နေပါ့မလဲ ဒီမြေတွေကို ပြန်လည်ပိုင်စိုးနိုင်ဖို့အတွက် လူသားမျိုးနွယ်တွေရဲ့ အနာဂတ်အတွက်သာဆိုရင် သူ့အသက်ကိုတောင် နောင်တကင်းကင်းနဲ့ စတေးနိုင်ရဲ့ ...
ရှောင်ကျားရှုက မျက်လုံးထဲရှိ အလင်းရောင်တို့ ပျောက်ကွယ်သွားသည်အထိ သူ့ကို အကြာကြီး စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ ကျိုးကြောင်းဆင်ခြင်နိုင်စွမ်းက ခံစားချက်ကို ကျော်လွန်ကာ မှန်ကန်သည့် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ချနိုင်ရန် တွန်းအားပေးလိုက်ဟန်ပင်။ ကျိမြန်အနားသို့ ချက်ခြင်း ရောက်လာကာ သူ့ကို တစ်မဟုတ်ချင်း ပွေ့ချီလိုက်သည်။
ကျိမြန်က မယုံကြည်နိုင်တော့ဟန်ဖြင့် မျက်လုံးတို့ကို ရုတ်ချည်း ဖွင့်လိုက်သည်။
“သခင့်ကို ကာကွယ်ဖို့က ကျွန်တော့်အတွက် အကြီးမားဆုံး တာဝန်ပါ ...”
ရှောင်ကျားရှု၏ လေသံမှာ လွန်စွာ အေးစက်နေသော်ငြား သူ့နှလုံးသားမှာမူ လွန်စွာ နွေးထွေးကြောင်း ကျိမြန်တစ်ဦးတည်းသာ သိပေသည်။ သဲကန္တာရတစ်ခုလုံး ရုတ်ချည်းမိုးရွာချမှုကြောင့် မွှေးရနံ့ သင်းထုံသည့် ပန်းတို့ဖြင့် ပြည့်နှက်သွားသည့်နှယ် မျက်စိကျိန်းဖို့ ကောင်းလောက်အောင်ပင် လှပနေတော့သည်။
ကျိမြန်မှာ မပြုံးဘဲပင် မနေနိုင်တော့ ...
“ cut …”
Stisen က ဆုံးဖြတ်ချက်အပြည့်ဖြင့် အော်လိုက်သည်။
“ဒီတစ်ခုလည်း ပြီးပြီ နောက်တစ်ခန်းအတွက် ပြင်ဆင်လိုက်ကြတော့ ကျိ ရှောင် မင်းတို့နှစ်ယောက် အတူတူဆို ဘယ်တော့မှ NG မပါဘူးနော် ...”
