Chapter 50
"ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် လဲ့ယန် ခပ်သွက်သွက်လေး သွားမေးလိုက် ကျိကျုံက နေ့ခင်းပိုင်းမှာ ရိုက်ကူးရေး ရှိနေသေးတော့ အဆာခံလို့ မဖြစ်ဘူးလေ ..."
ချိန်ဖမ်းရှင်းကလည်း အလိုတူအလိုပါ ဝင်ပြောလိုက်သည်။
လင်းလဲ့ယန်ကလည်း ကျိကောကို လိုချင်တပ်မက်နေသည့် သူတို့၏ လောဘစိတ်များကို မမြင်ဘဲမနေ။ ထိုကိစ္စအပေါ် အလွန်အာရုံနောက်နေပြီဖြစ်သည်။
"ကျိကောမှာ လက်ထောက်ရှိပြီးသား မင်း ပူနေစရာ မလိုဘူး ရှောင်ယွီ မနက်ဖြန်ကနေစပြီး အလုပ်မလာနဲ့တော့ အိမ်မှာပဲ စာအုပ်ဖတ်နေ ရှောင်ကျားရှုက မင်းအကြောင်း ငါ့ကို လာတိုင်တယ် သူပြောတာတော့ မင်းက သူ့လုံခြုံရေးနဲ့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကို ချိုးဖောက်တဲ့အတွက် တရားတောင်စွဲလို့ ရတယ်တဲ့ ..."
ကျိကောကြောင့်ဟု ပြော၍ မရသည့်အတွက် အားလုံးကို ရှောင်ကျားရှုအပေါ် ပုံချလိုက်တော့သည်။ ထို့အပြင် သူပြောသမျှတိုင်းမှာလည်း တစ်ခုမှ မုသားမပါချေ။
"ဘာကြီး ... ဓာတ်ပုံလေးတစ်ပုံပဲလေ ဒီလောက်အထိ ဇာချဲ့ဖို့ လိုလို့လား ..."
သူမက အလွန်ဒေါသထွက်သွားသည့်တိုင် ရှောင်ကျားရှုကိုလည်း အပြစ်မပြုရဲ။ လူချမ်းသာများ၏ နောက်ခံမှာ ရှုပ်ထွေးနက်နဲလှရာ မျက်လုံးကို လှိမ့်လျက် ကျိမြန်၏ အဝတ်လဲခန်းထဲသို့ ပြေးဝင်သွားတော့သည်။
"ကျိကောကို အကူအညီ သွားတောင်းရမယ် ..."
"မင်း... အခုချက်ခြင်း ပြန်လာခဲ့စမ်း ..."
လင်းလဲ့ယန်မှာ ပျာယာခတ်သွားတော့သည်။ ချိန်ဖမ်းယွီကို လှမ်းဆွဲရန် ကြိုးစားလိုက်သော်ငြား သူမက ပြေးထွက်သွားနှင့်ပြီဖြစ်သည်။
ချိန်ဖမ်းရှင်းကလည်း ပြောလာသည်။
"ကျိကျုံကမှ ငါတို့ရဲ့ ဘော့စ်လေ သူမကို အလုပ်ဖြုတ်ချင်ရင်တောင် သူပဲ ဖြုတ်ရမှာပေါ့ ရှောင်ကျားရှုနဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ ..."
လင်းလဲ့ယန်မှာ ရုတ်တရက် အပြောင်းအလဲကြောင့် ကြက်သေသေသွားတော့သည်။ ထို့နောက်တွင်မှ သူမ၏ နောက်သို့ အပြေးလိုက်သွားလိုက်သော်လည်း တံခါးဝနား ရောက်သည့်အခါ ကျိမြန်၏ စကားသံမှာ အပြင်ဘက်အထိပင် လျှံထွက်နေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။
