Chapter 93
မှတ်ချက်များအားလုံး ပုံမှန်အတိုင်း ပြန်ဖြစ်သွားကာမှ ရှောင်ကျားရှုလည်း သက်ပြင်းချကာ စိတ်အေးသွားရတော့သည်။ ကျိမြန်၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကြား မှီထိုင်လိုက်ရာမှ ပြန်မထနိုင်တော့။ ကျိမြန်၏ နဖူးပေါ်ရှိ သွေးကြောများ တဒုတ်ဒုတ်ခုန်လာကာ သူ့ကို ဆွဲထူပြီး ချုပ်တည်းနေရသည့် လေသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
“ဒီနေ့ သိပ်ပြီး နေလို့မကောင်းလို့ လေ့ကျင့်ခန်း ဆက်မလုပ်တော့ဘူး နားနေခန်းထဲ သွားပြီး မင်း ယူလာတဲ့ အားဖြည့်ဟင်းလျာ တွေ စားကြရအောင် ...”
“ဟုတ်ကဲ့ ဒါဆို နည်းနည်း ပြန်နွှေးပြီး ပရိုတင်းနှစ်ခွက်ပါ ယူလာခဲ့မယ်နော် ...”
ရှောင်ကျားရှုကမူ မည်သည့် မူမမှန်မှုကိုမှ သတိပြုမိဟန်မတူ။ တစ်လောကလုံးကို ဥပေက္ခာပြုလျက် ပြေးထွက်သွားလိုက်တော့ သည်။
ကျိမြန်က တစ်ခဏမျှ ဆက်ထိုင်နေကာ မျက်နှာကို ပွတ်သပ်နေပြီးကာမှ ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။
“ရိုင်နာ ဇာတ်ညွှန်းကို အပြီးသတ် ပြင်ဆင်လို့ ပြီးသွားပြီလား ငါ့ကို အခုချက်ခြင်း ပို့ပေးပါဦး အရေးတကြီး လိုနေလို့ ...”
တစ်ဖက်သူက စကား အကြာကြီး ပြောပြီးမှသာ ဇာတ်ညွှန်းအပြည့်အစုံကို သူ့ထံ ပို့ပေးလိုက်သည်။ သူကလည်း ချက်ခြင်းပင် ရှောင်ကျားရှုကို ပို့ပေးလိုက်၏။ ထိုကလေးအတွက် အလုပ်တစ်ခုခု ရှာမပေးထားပါလျှင် သူ့ကို ဆက်ပြီး သည်းခံနိုင်တော့မည် မဟုတ်ချေ။
ဇာတ်ညွှန်းဖိုင် ရောက်လျှင်ရောက်ချင်း အံ့အားသင့်နေသည့် အသံတစ်ခု နားနေခန်းအနှံ့ ပျံ့နှံ့လာတော့သည်။
“ကျိကော ကျွန်တော် ဇာတ်ညွှန်းရလာပြီ ဟားဟားဟားဟား နောက်ဆုံးတော့ ဖတ်နိုင်ပြီကွ ...”
ဒီလိုမျက်နှာမျိုးနဲ့များ စက်ရုပ်ဇာတ်ကောင်ကို ဘယ်လိုရော သရုပ်ဆောင်မှာလဲ ငါ ဘာတွေများ တွေးခဲ့မိပါလိမ့် ...
ကျိမြန်က ခါးကိုင်းကာ ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့်သာ မျက်နှာကို လက်ဖြင့် အုပ်ထားလိုက်တော့သည်။
