Chapter 113
အတွေးနွံထဲ နစ်မြောနေစဉ် PD က သူ့ကို တီးတိုးပြောလာသည်။
"မစ္စတာကျိ ငါးစာက အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီကို ဘာလို့ ရေထဲ မချလိုက်သေးတာလဲ ..."
ထိုအခါမှ သူလည်း အသိပြန်ကပ်ကာ အဝတ်ချုပ်သည့် အပ်များဖြင့် ဖန်တီးထားသော ငါးမျှားချိတ်ကို ရေထဲ ချလိုက်တော့သည်။ ဤနည်းဖြင့် ငါးမျှား၍ မရမှန်း သိသည့်တိုင် ၎င်းမှာ ရှောင်ကျားရှုကို ခွါထုတ်ရန် အကြောင်းပြချက်မျှသာ ဖြစ်ပေသည်။ သူ့ခံစားချက်တို့မှာ အလွန်အမင်း ပြင်းထန်လွန်းသည့်အတွက် အကွာအဝေးတစ်ခု ခြားထားသည့်တိုင် ကျိမြန်၏ နှလုံးသားကို မီးလောင်တိုက် သွင်းလိုက်သည့်နှယ် ပူပြင်းလောင်မြှိုက်စေပေသည်။
သူနှင့်သာ ဆက်ရှိနေပါလျှင် ကျိမြန်အဖို့ ဆက်ထိန်းထားရန် မသေချာ၍ နေရာတစ်ခုရှာကာ တစ်ယောက်တည်း လာနေနေရခြင်းဖြစ်သည်။ အတွင်းပိုင်းစိတ်ထားအရဖြစ်စေ အပေါ်ယံရုပ်ရည်သွင်ပြင်အရဖြစ်စေ ရှောင်ကျားရှုမှာ သူ့အကြိုက်ဖြစ်ကြောင်း ဝန်ခံရပေမည်။ ပြင်းပြသန်မာလှသည့် ချစ်ခြင်းမေတ္တာတရားတို့ကို ထည့်မတွက်လျင်တောင်။ သူ၏ ရူးကြောင်ကြောင်နိုင်လှသော်လည်း ချစ်စဖွယ် ကောင်းလှသည့်အတွေးတို့ကိုပင်လျှင် ခုခံခြင်းငှာ မစွမ်းသာပေ။
နာရီဝက်ကြာပြီးနောက် ကျွန်းပေါ်သို့ လူအချို့ ပြန်ရောက်လာသည့်တိုင် ငါးမျှားချိတ်က လှုပ်ရှားမလာသေး။ ငါးနှစ်ကောင်ကို ဖမ်းမိထားပြီးဖြစ်သော်ငြား များစွာ မကြီးမားလှသည့်အတွက် စွပ်ပြုတ်သာ ချက်၍ ရပေလိမ့်မည်။ ငါးကို သယ်လျက် တဲရှိရာဆီသို့ ပြန်လာသည့်အခါတွင် ကျန်အဖွဲ့သားအားလုံးမှာ ပြန်ရောက်၍ အုန်းရည်ပင် သောက်နှင့်နေကြပြီဖြစ်သည်။
"ကပ္ပတိန် ဒီမှာထိုင်ပြီး ခဏလောက် နားလိုက်ပါဦး ဝိုး ... တကယ်ကြီး ငါးဖမ်းမိလာတာပေါ့ ... ရေး ... ငါတို့တွေ ငါးစားလို့ ရသွားပြီ ..."
ဟွမ်ရင်ရွှယ်က ဝမ်းသာအားရ အော်ဟစ်ခုန်ပေါက်လိုက်သည်။
ကျိမြန်က သန့်စင်ပြီးသား ငါးတို့ကို သူမလက်ထဲ လွှဲပေးလျက် ရှောင်ကျားရှုကို မသိမသာ စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ထုံးစံအတိုင်းပင် ရှောင်ကျားရှုကသာ သူ့ကိူ ပထမဆုံး လာကြိုကာ ရိုးရှင်းပျော်ရွှင်သည့် အပြုံးတစ်ပွင့်ဖြင့် တစ်ခစ်ခစ် ရယ်မောလိမ့်မည်ဟု ထင်ခဲ့မိသော်ငြား တစ်ဖက်သူကမူ မြေကြီးပေါ် ထိုင်လျက် ဓားမြောင်တစ်ချောင်းဖြင့် ဝါးတူများ ပြုလုပ်နေပေပြီး ခေါင်းပင် မော့ကြည့်မလာခဲ့။
