Chapter 62
ကျိမြန်၏ နှစ်သိမ့်ပေးမှုကြောင့် ရှောင်ကျားရှုမှာ တစ်ဖန် ပြန်လည်ရွှင်ပျလာကာ ခိုင်မာသော ခြေလှမ်းများနှင့်အတူ အပေါ်ထပ်သို့ တက်လာခဲ့လိုက်သည်။ သို့သော် ရွှယ်မြောင်ကို တွေ့လိုက်ရချိန်တွင်တော့ ရုတ်ချည်း အားနည်းသွားရပြန်တော့သည်။
"မား ဘယ်လိုလုပ် ဒီကို ရောက်နေတာလဲ ..."
"ဖုန်းကလည်း ဆက်မရ၊ မင်းကလည်း ဘယ်ရောက်နေမှန်း မသိလို့လေ ဘယ်လိုဖြစ်လို့ မလာဘဲ နေနေနိုင်တော့မှာလဲ ..."
သူမက သားဖြစ်သူ၏ နားရွက်ကို လှမ်းဆွဲမည် ပြုလိုက်သော်လည်း မျက်လုံးနှင့် နားရွက်တို့ ရဲရဲနီနေကာ ပါးနှစ်ဖက်တွင်လည်း တစ်သျှူးစတို့ ကပ်နေသည့်အတွက် ငိုထားကြောင်း ရိပ်မိသွားတော့သည်။
"ကြည့်ပါဦး ဘယ်လောက်ကြီးကျယ်တဲ့ ကိစ္စမို့လို့ ငိုရတာလဲ တန်လို့လား ..."
သူမက သံမဏိဖြစ်မလာသည့် သံချောင်းကို မုန်းတီးဟန်ဖြင့် ခေါင်းခေါက်လိုက်သည်။ သို့သော် သူမ၏ နှလုံးသားမှာမူ နာကျင်နေပေတော့သည်။ ဤဖြစ်ရပ်ကို လုံးဝ မျက်နှာလွှဲခဲပစ် လုပ်မည်မဟုတ်၊ ပါဝင်သူတိုင်းအား ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းလှသည့် တန်ရာတန်ကြေး ပြန်လည်ပေးဆပ်ခိုင်းမည်ဖြစ်သည်။
"မျက်နှာသွားသစ်ပြီးမှ ပြန်လာခဲ့ ဒီမှာ လူကြီးတွေ အများကြီး ရှိနေတာကိုတောင် မရှက်ဘူး ..."
ရှောင်ကျားရှုမှာ ထိုအခါမှသာ ရုံးခန်းထဲ၌ လူကြီးများဖြင့် ပြည့်နှက်နေကြောင်း သတိထားလိုက်မိသည်။ အချို့ကို ငယ်စဉ်က တွေ့ဖူးသော်လည်း အချို့ကိုမူ လုံးဝ မတွေ့ဖူး။ သို့သော် ထိုသူအားလုံးက သူ့ကို ချစ်ခင်မှုအပြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေကြသည့်အတွက် ခွန်အားသတ္တိတို့ ပြည့်လျှံလာသည့်နှယ် ခံစားလိုက်ရတော့သည်။ လေးလေးစားစား ဦးညွတ်ပြရင်း မျက်နှာကို လက်ဖြင့်အုပ်လျက် ပြေးထွက်သွားတော့သည်။
"ရှောင်မြန်လည်း လာထိုင်လေ ဒီတစ်ခေါက်ကတော့ မင်းကို ကျေးဇူးတင်ရမှာပဲ ..."
သူမက ကျိမြန်ကို လက်ယပ်ပြကာ လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။
"ရွှယ်ကျဲက အရမ်းကြင်နာလွန်းနေပါပြီ ..."
