ភាគ9៖ម៉ាក់មិនត្រូវការ

4.8K 253 2
                                    

"ឯងគិតថាធ្វើវាមួយយប់ហ្នឹងអាចមានកូនហ្ហេស៎? វាមិនងាយស្រួលដល់ម្លឹងទេ"

"អញ្ចឹងត្រូវធ្វើបែបណាបន្ត?"

"បន្តប្រាំទឹកទៀតអីគ្រប់ហើយ"ជុងហ្គុក ស្រដីឡើងទាំងញាក់ចិញ្ចើមដាក់ថេហ៍ ធ្វើឲ្យអ្នកដែលបានស្ដាប់ឮហើយប្រញាប់ស្ទុះគេចចេញពីនាយយ៉ាងលឿន។

"ឡប់!បើបន្តទៀត ខ្ញុំនឹងច្បាស់ជាសន្លប់លែងដឹងខ្លួនហើយ"ថេហ្យុង ថាតែត្រឹមនេះ ទើបបម្រុងនឹងចុះចេញទៅម្ដងទៀត ប៉ុន្តែថានាយក្រាស់មិនបានឲ្យទៅងាយៗនោះទេ ឆ្លៀតមកចាប់ដេញថេហ៍ជាថ្មី។

"ហួយ!លោកលែងខ្ញុំ"ពេលដឹងថាគេចាប់ទាញខ្លួនយកមកឱបរិតបែបហ្នឹង ទើបថេហ៍រើបម្រាស់កាយបំណងចង់ឲ្យគេលែង តែដូចដឹងអញ្ចឹងថាមិនអាចឈ្នះមនុស្សមាឌយក្សដូចជាជុងហ្គុកទេ។

"យើងមិនលែង,ក្រែងឯងជាកូនបំណុលរបស់យើងនោះអី អញ្ចឹងឯងគ្មានសិទ្ធមកប្រកែកជាមួយនឹងម្ចាស់បំណុលទេ"ដោយឮពីសម្ដីរបស់គេហើយ កំលោះតូចលែងបម្រាស់ទៀត ស៊ូនៅស្ងៀមឲ្យនាយក្រាស់ឱបខ្លួនតាមចិត្តចង់ចុះ។

"ចេះស្ដាប់បង្គាប់បែបហ្នឹងទៅទើបល្អ" ថារួច នាយសង្ហាក៏ទម្លាក់មុខមកសង្រ្គប់នៅកញ្ចឹងកខាងក្រោយរបស់ថេហ៍ ដោយគេមិនបានរើទៀតនោះនាយរិតតែបានដៃ បន្តរឿងភាគកាលពីយប់មិញតែម្ដង><
-------

លុះឈានមកដល់ម៉ោងដប់ថ្ងៃ ទើបនាយក្រាស់បានបញ្ឈប់ ហើយពួកគេក៏បានសម្អាតកាយបានស្អាតរៀងខ្លួនផងដែរ។

ដោយថេហ៍គឺស្លៀកពាក់អាវដដែល ចំណែកឯជុងហ្គុកវិញពាក់ខ្វាហ្សេរព្រោះនាយត្រូវចេញទៅក្រុមហ៊ុន ។

"លោកខ្ញុំដើរមិនរួចទេ"ថេហ្យុងនៅអង្គុយលើពូកត្អូញត្អែ ប្រាប់មកកាន់ជុងហ្គុកទាំងទឹកមុខជូរហួញ ដោយសារតែភាពឈឺផ្សាធ្វើទុក្ខបុកម្និញគេពេក ។

"វៀរចុះមក" ជុងហ្គុកជ្រែងចង្កេះប្រាប់ ធ្វើរឹកហីៗហាក់បីដូចជាមិនបានខ្វល់ពីភាពឈឺស្កាត់របស់កំលោះតូចទេទាំងដែលនាយជាអ្នកបង្កសោះ។

"អ្ហឹក~មនុស្សអាក្រក់"ថេហ្យុងទម្លាក់មុខចុះ ស្របនឹងទឹកភ្នែកក៏កំពុងតែស្រក់មកជាមួយផងដែរ ឃើញគេយំបែបហ្នឹង នាយបែចិត្តមិនដាច់ទាំងដែលពីមុនមិនធ្លាប់បែបហ្នឹង។

⚜កូនបំណុលចងចិត្ត⚜(ចប់)Où les histoires vivent. Découvrez maintenant