ភាគ74៖គឺជាក្ដីស្រលាញ់

6.2K 244 5
                                        

"ខ្លាចអូនឈឺ" ជុងហ្គុកឆ្លើយពើទាំងដែលដឹងថាទៅមិនរួចទេ ព្រោះនាយបានប្រគល់សេចក្ដីសុខឲ្យច្រើនណាស់ មិនអាចឈឺឡើយ

"អត់ទេ,ឥលូវលែងអីហើយ" នាយតូចឯណេះក៏ណាស់ដែរ គ្រវីក្បាលឡើងញាប់ស្អេកខ្លាចថានិយាយតែមាត់ទៅគេមិនព្រមជឿ ។

"មែន? ចង់បន្តឬ?" មាត់ធ្វើជាសួរទាំងដែលចង្កេះមិនឈប់រង្គើ គ្រាន់តែថាបន្ថយល្បឿនជាងមុនប៉ុណ្ណោះ

"បាទ!ហើយចង់ខ្លាំងទៀតផង" មកពីអ្នកខាងលើធ្វើវាហាក់យឺតយ៉ាវពេក ទើបក្មេងទើបតែធំឯណេះព្រហើនហ៊ានឆ្លើយតបដោយឥតគិតច្រើនរួចរហ័សបង្វែកាយក្រាស់ឲ្យមកនៅក្រោមខ្លួនម្ដង។

"ធ្វើជាសេះម្ដងទៅ" ប្រាប់ហើយទើបចាប់ផ្ដើមរលាក់កាយតូចតិចៗហាក់ដូចជាគ្មានជំនាញទាល់តែសោះជាហេតុសាងនូវរូបភាពគួរឲ្យស្រលាញ់សម្រាប់អ្នកខាងក្រោម។

"អូនធ្វើដូចគ្មានកម្លាំង" ជុងហ្គុកញ៉ោះញ៉ងក្នុងបំណងធ្វើឲ្យកំលោះតូចមិនពេញចិត្តហើយពិតជាបែបហ្នឹងមែន ដោយហេតុតែចង់ឈ្នះសម្ដីទើបថេហ៍បញ្ចេញកម្លាំងដែលមានទាំងប៉ុន្មានលះមកឲ្យអស់ដៃទាំងខ្យល់ដង្ហើមដកញាប់ៗសឹងមិនដល់គ្នា ។

"អឹស'សឺត ស្រួលណាស់ប្រពន្ធសម្លាញ់" បើដឹងថាគ្រាន់តែបោះពាក្យប៉ុន្នឹង កំលោះតូចប្រឹងដល់ម្លឹងដឹងអញ្ចឹងនិយាយតាំងពីយូរមកហើយ ឥលូវសេចក្ដីសុខដែលថេហ្យុងបានប្រគល់ឲ្យ ជុងហ្គុកទទួលយកមកវាបានយ៉ាងលើសលប់ច្រើនហួសប្រមាណពេកមិនដឹងថាថ្លែងបែបណាទើបសាកសមនឹងក្ដីសុខក្នុងរាត្រីនេះ ។
.....

នៅថ្ងៃបន្ទាប់បានឈានចូលមកដល់ ថ្មើនេះគឺម៉ោងដប់ទៅហើយ គឺថាថ្ងៃត្រង់តែម្ដង ប៉ុន្តែបើងាកមកមើលថេហ្យុងឯណេះនៅមិនទាន់ភ្ញាក់ពីដំណេកឡើយដោយសារតែយប់មិញបានកំចាយកម្លាំងខ្លាំងពេក ចំណែកឯជុងហ្គុកវិញ នាយបានភ្ញាក់តាំងពីព្រលឹមម្លេះ បានទៅផ្សារហើយក៏មកដល់ធ្វើម្ហូបរួចរាល់ទៀត ឥលូវនេះគេត្រូវយកម្ហូបទៅឲ្យថេហ៍ដល់បន្ទប់គេង

"នៅមិនទាន់ភ្ញាក់ទៀត" ជុងហ្គុកដើរហួសទៅកាន់តុរួចទុកអាហារលើនោះមុននឹងដើរមករកអ្នកដែលគេងលក់មិនទាន់ភ្ញាក់

⚜កូនបំណុលចងចិត្ត⚜(ចប់)Место, где живут истории. Откройте их для себя