BS 01: The Billionaire's Wedding Plan

CHAPTER 27

     I was wearing a backless black gown decorated with silver glitters and it would stretch up to my feet. May split magmula sa bewang hanggang sa pinakababa ang gown na suot ko, I also barely recognise myself while looking at the big glass dito sa loob ng kwarto ni Justine.

"Are you ready, honey?" a calm voice interrupt habang tinititigan ko ang sarili sa salamin.

"Little bit nervous." Nakangiwi kong sagot sa kanya. Namangha rin ako sa angking kagwapuhan ni Justine dahil sa suot nitong americano na masasabi kong mas nagdagdagan kagandahang lalaki nito.

"Don't worry, nandito lamang ako sa tabi mo." Magaan na paalala sa akin ni Justine.

"Thank you, honey." Nakangiti ko na sabi dito.

Justine walked me out of the room and helped me out of his condominium. Isang imbitasyon kasi ang dumating kahapon at si Justine naman ay mukang nasisiyahan sa mga nangyayari. Galing kasi 'yon kay Judd at Kassy, birthday ng anak nila. Mukang sinadya talaga nila na imbitahan kaming dalawa ni Justine sa hindi ko malamang dahilan kong bakit kailangan pa kaming imbitahin.

Maraming camera ang nakatutok nang makalabas kami ni Justine ng sasakyan at agad namang inangkala ni Justine ang kamay ko sa kaniyang kanang braso. I looked back at him and he gave me a frugal, light smile at hindi ko na rin maiwasan ang mapangiti.

I'm very thankful because his here right beside me, talagang hanggang ngayon ay hindi niya pa rin binibigo ang ipinangako niya noon sa akin bago kami lumipad patungong US.

FLASHBACK...

"I need to do something, at kailangan kita para matupad ko yon." Nilingon niya ako ng may pagtataka.

"Ano yon?" Naguguluhan na tanong sa akin ni Justine.

"But promise me, na hindi mo ako iiwanan at ikaw ang makakasama ko hanggang sa huling laban. Please." Nagpapapungay pa ako ng mata para lamang maawa siya sa akin.

Nagkamot naman ng ulo si Justine at bahagyang ginulo ang buhok ko.

"Alright, promise. Ano ba kasi yon?" Kunot ang noo pa niyang tanong sa akin

Nagpakawala ako ng malalim na buntong hininga bago nagsalita at iniabot sa kanya ang aking kaliwang kamay na naka pinky promise.

"Isang taon lang Justine, kahit saan tayo mag punta ayos lang. Sa'yo na lang ako nagtitiwala at sana huwag mo akong biguin. Isang taon lang ang hinihiling ko sa'yo, tulungan mo akong makabangon muli, tulungan mo akong alisin kahit konti yong sakit. Isang taon lang Justine, please." Naluluha kong sabi sa kanya at nakita ko ang paglambot ng ekspresyon niya. Napaiyak na ako ng tuluyan niya akong yakapin at pilit na pinapatahan.

"I will never leave you, Sam. Hush now, hush."

END!

Hanggang sa makarating kami sa pinaka loob ng venue, halatang mga bigatin lamang din ang imbitado dito.

"Ms. Smith." Magalang na tawag sa kanya ng isang lalaki sa hindi kalayuan. "Mr. Golyn." Sabi pa nito kay Justine.

"Hey, dude. Kamusta?" Bati rin naman dito ni Justine at sa pagkakatanda ko ay si Dark ang lalaki na ito.

May bigla namang tumapik at umakbay sa balikat ni Justine and it was Marius.

"With her again." Sabi ni Marius at timingin sa akin mula ulo hanggang paa.

Justine patted my hand slightly with his arm wrapped around him. Huminga ako ng malalim para ikalma ang nagwawala kung puso, parang aatakihin ako dahil sa lakas ng tibok noon.