ဆောင်းနှင်းဓါးထက်ချယ်ရီဝေ

Chapter 30

ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်ခြင်း။

အပြန်လမ်းတွင် ရှဲ့ကျစ်ယောင်၏မျက်နှာအမူအရာမှာ အလွန် စိတ်ရှုပ်ထွေးနေပုံ ရလေသည်။ သူ၏စိတ်ထဲတွင် လင်းရုဖေးအား သူ၏အစ်ကိုအရင်းဖြစ်သူကို သတ်ပစ်ခဲ့သည့်ကိစ္စအကြောင်း မည်သို့ ရှင်းပြရမည်ကို အကြိမ်ကြိမ် တွေးနေမိ၏။

လင်းရုဖေးသည် ငယ်စဉ်ကတည်းက ခွန်းလွန်တောင်တန်းများပေါ်တွင် နေထိုင်ခဲ့ပြီး သူ၏ညီအကိုမောင်နှမများက ကောင်းမွန်စွာ စောင့်ရှောက်ပေးခဲ့သည်။ ဤသို့ အန္တရာယ်ကြီးမားသည့် အချင်းအရာများကို တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ မကြုံတွေ့ခဲ့ဖူးသည်မှာ သူ့အတွက် ပုံမှန်သာ ဖြစ်သည်။ ရှဲ့ကျစ်ယောင်က ထိုအကြောင်းအရာကို ပိုပိုတွေးတောလေလေ ပို၍ပို၍ စိတ်ပူလာလေလေပင်။

သူ လင်းရုဖေးကို တစ်ချိန်လုံး ကြည့်နေမိပြီး စကားပြောသင့်၊ မပြောသင့် အကြိမ်ကြိမ် ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေမိသည်။

လင်းရုဖေး၏ အမူအရာမှာမူ မပြောင်းမလဲပင် ဖြစ်သည်။ သူက ဟိုဟိုဒီဒီ လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုနေကာ ပတ်ဝန်းကျင်ကို အလွန် စိတ်ဝင်စားနေပုံရလေသည်။ ရှဲ့ကျစ်ယောင်သည် စိတ်ထဲမှ သက်ပြင်းချလိုက်မိ၏။ နောက်ဆုံးတွင် လင်းရုဖေးက သူ့အား မိတ်ဆွေတစ်ဦးအနေဖြင့် မျက်နှာသာပေးခဲ့သည်။ သူ စိတ်သက်သာရာရစေရန်အတွက် ပတ်ဝန်းကျင်ရှုခင်းများကို တမင် စိတ်ဝင်တစားကြည့်ရှုဟန်ဆောင်နေ၏။

လင်းရုဖေးသည် လတ်တလော၌ စိတ်ကောင်းဝင်နေသည်ကို သူ မရိပ်မိပေ။ ယခုလေးတင် မြင်လိုက်ရသည့် သွေးစွန်း မြင်ကွင်းမှာ အစောတည်းက သူ၏အနောက်တွင် ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။ သူ့ရဲ့ဓားနှင့်အတူ တစ်ကိုယ်တည်း ခရီးမသွားခဲ့ဖူးသည့် လင်းရုဖေးမှာ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသော အရုပ်တစ်ရုပ်ကို ရှာတွေ့သွားသည့် ကလေးငယ်တစ်ဦးလိုပင်။ သူ၏မျက်လုံးများနှင့် မျက်ခုံးများက စူးစမ်းချင်စိတ်ဖြင့် မှုန်ကုပ်ကုပ် ဖြစ်နေပြီး ရှဲ့ကျစ်ယောင်၏ မျက်နှာပေါ်ရှိ ထူးဆန်းသောအကြည့်ကိုပင် သတိမထားမိပေ။

သူတို့နှစ်ဦးသည် ရှဲ့အိမ်တော်သို့ ဓားပျံစီး၍ ပြန်လာခဲ့ကြပြီး ရှဲ့ကျစ်ယောင်၏ခြံဝင်းထဲတွင် သက်ဆင်းလိုက်ကြသည်။ ရှဲ့ကျစ်ယောင်၏ စိတ်နှလုံးထဲတွင် စိုးရိမ်မှု အတော်များများ ရှိနေသော်လည်း လင်းရုဖေးကမူ စိတ်မကျေနပ်သေးပေ။