ဆောင်းနှင်းဓါးထက်ချယ်ရီဝေ

Chapter 25

မော့ယွီသို့ခရီးတစ်ခေါက်

လင်းရုဖေး တောင်မှထွက်ခွာမည့်နေ့ရက်မှာရောက်လာခဲ့ချေပြီ။

မိသားစုတွင်အချစ်ခင်ရဆုံး အငယ်လေးထွက်သွားတော့မည်ဖြစ်ရာ အကြီးများကထိုသူအပေါ်တွင်အကောင်းဆုံးအရာများ လုပ်ပေးချင်ကြသည်မှာဓမ္မတာပင်။ ထိုသူတို့သည် အသံလွှင့်မန္တာန်ကိုအခုငါးရာခန့်ဝယ်ကြသည်။ မန္တာန်အဆောင်မှာဈေးကြီးပြီး ငါးရာဆိုသောပမာဏမှာဂိုဏ်းငယ်လေးတစ်ခု၏တစ်နှစ်စာအသုံးစရိတ်နှင့်ညီမျှသည်။ လင်းပျန့်ယွီက လင်းရုဖေးအတွက်ဓားတစ်လက်ရှာပေးချင်သော်ငြား လင်းရုဖေးသည်သူ၏အိမ်တော်အတွင်းလှည့်ပတ်ခဲ့ပြီးနောက် အကြိုက်တွေ့သည့်ဓားမရှိပေ။ အမှန်တွင် သူသည်နှစ်သက်ရာဓားကိုမတွေ့ခြင်းမျိုးမဟုတ်ဘဲ မကိုင်နိုင်ခြင်းသာ။

ပုံမှန်တွင် သာမန်ဓားမျိုးကား ဓားအိမ်နှင့်အသေတွဲထားသည်ဟုထင်ရသည်။ လင်းရုဖေးဆွဲထုတ်ကြည့်သည့်တိုင် ချွတ်မရပေ။

လင်းပျန့်ယွီသည် စိတ်တိုလွန်းသောကြောင့် သူ၏ညီငယ်လေးအား မျက်နှာသာမပေးသောဓားများအားလုံးကို ချိုးပစ်ချင်လုနီးပါးပင်။

ဓားမရှိစေကာမူ ကိစ္စကြီးလည်းမဟုတ်ချေ။ လင်းပျန့်ယွီသည်ချယ်ရီကိုင်းက အတန်အသုံးဝင်သည်ဟုခံစားရ၍ လင်းပျန့်ယွီအားဝိညာဉ်ကျောက်တုံးနှင့်ပင်လုံလောက်သည့်အကြောင်း နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်ရ၏။

လင်းပျန့်ယွီသည်စိတ်အလိုမကျဖြစ်နေပြီး လင်းရုဖေးကို တောင်အောက်ဆင်းရန်အကြံပေးသူမှာ ဝမ်ယောင်ဖြစ်ကြောင်းပြောလာခဲ့သည်။ ဝမ်ယောင်သည် ခွန်းလွန်တောင်ကလင်းရုဖေးအတွက်ရေသေကန်တစ်ကန်သာဖြစ်ပြီး လင်းရုဖေးဘဝ၏အခွင့်အရေးကတောင်အောက်တွင်ရှိနေသည်ဟုဆိုခဲ့၏။

အဆိုပါစကားဖြင့် လင်းရုဖေးသည်ဝမ်ထန်းကိုအနိုင်တိုက်နိုင်ကြောင်းမြင်သာလာ၍ အကြီးဖြစ်သူတို့မှာလင်းရုဖေးတောင်အောက်ဆင်းရန်ကိစ္စကိုတွန့်ဆုတ်ဆုတ်နှင့်လက်ခံလိုက်ရသည်။

သို့သော် လင်းပျန့်ယွီခမျာစိတ်ထဲတွင်လေးလံနေသည်။ သိုင်းလောကကား အန္တရာယ်များဝိုင်းနေပြီး လင်းရုဖေးကတစ်ကြိမ်ထွက်သွားပြီးသည်နှင့်ထိုသူ့ကိုနောက်တစ်ခါပြန်မမြင်ရတော့မည်ကိုသူကြောက်နေမိသည်။