ဆောင်းနှင်းဓါးထက်ချယ်ရီဝေ

Chapter 41

စုပြုံဖွဲ့လာသော ရေများက နက်ရှိုင်းလှသည့် အသူရာချောက်ဖြစ်လာသည်။

တည်းခိုခန်းအတွင်းရှိ လူများအားလုံးက တစ္ဆေတစ်ကောင်အား တွေ့လိုက်ရသကဲ့သို့ ပုံပေါ်နေပြီး ကြင်နာတတ်သော နှလုံးသားရှိသည့်သူများက အကြံပေးရန် ရပ်လာကြသည်။

"ကုန်းဇီ..မင်းက ဒီကလေးရဲ့အဓိပ္ပါယ်မရှိတာတွေကို နားမထောင်သင့်ဘူး သူက ဘယ်တော့မှ မြစ်ထဲကို မဆင်းဖူးဘူးလေ။

မင်းတို့က သူ့လှေနဲ့ သွားမယ်ဆိုရင် ငရဲပြည်ရဲ့တံခါးဝကို ဝင်သွားတာနဲ့အတူတူပဲ"

လင်းရုဖေးက ဤစကားလုံးများကို နားထောင်နေရင်း သူကရိုးရှင်းစွာ ပြုံးလိုက်ပြီး ဘေးမှဝိုင်းကြည့်သူ၏ အကြံအဥာဏ်ကို တုံ့ပြန်ခြင်းမရှိချေ။ အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်နေဆဲဖြစ်သော တစ်စုံတစ်ယောက်က အနည်းငယ် စိတ်တိုစပြုလာသည်။ သူက ပါးစပ်ကိုဖွင့်ပြီး အနှီကျေးဇူးမသိတတ်သော ကုန်းဇီအား ရန်မူသောစကားများ ပြောရန်ပြင်လိုက်စဥ် သူ့မျက်လုံးများရှေ့တွင် လျှပ်တစ်ပျက် အဖြူရောင်အလင်းတန်းတစ်ခုကို မြင်လိုက်ရသည်။သူ၏ အသိအာရုံပြန်ရလာချိန်တွင် သူ့ရှေ့တွင်ရှိနေသော သစ်သားစားပွဲသည် တစ်ဝက်စီကျိုးသွားလေပြီ။

"ပြောမယ့်စကားကို သတိထားပြီးပြောပါ ရှင်တို့တွေ..."

လင်းရုဖေးနောက်တွင် တိတ်တဆိတ်နေနေသော ဖူဟွားက အေးစက်သောလေသံနှင့် ခြိမ်းခြောက်လိုက်သည်။

ကျန်းချောင်အာသည်ကား မထူးခြားသကဲ့သို့ပင်။ သူက တောက်ပစွာ ပြုံးနေဆဲဖြစ်ပြီး ရာသီဥတုအခြေအနေကို စစ်ဆေးထားပြီးပြီဟုပင် ပြောလိုက်သေးသည်။ ယခုညနေတွင် မိုးရွာလိမ့်မည်မဟုတ်..ထို့ကြောင့်သူသည် လင်းရုဖေးအား မြစ်ကိုဖြတ်ရန် ခေါ်သွားပေလိမ့်မည်။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ သူသည် ရထားလုံးကို လွှဲပြောင်းမယူနိုင်သေးသော်လည်း သူတို့က ရထားလုံးအတွင်းရှိ အဖိုးတန်သည့် တစ်စုံတစ်ရာကို စနစ်တကျဖြုတ်ယူ၍ရပြီး မြင်းကိုရောင်းနိုင်ပါကလည်း ကောင်းသွားလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။