chapter 125

334 51 0
                                    

Chapter 125
Imperial MeowAugust 03, 2023
Chapter 125







လင်းရုဖေးလည်းသောက်ပြီးနောက် ယစ်ထွေလာသည်။ သူ၏သေရည်ခွက်ကိုတစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက်ဖြည့်နေပြီး အသိစိတ်ကလုံးဝပျောက်သွားတော့သည်။ သူ မရေမရာမှတ်မိသည့်တစ်ခုတည်းသောအရာမှာ ဟယ့်ရှဲ့ယိနှင့်ငြင်းခုန်စကားများနေခဲ့သည်ကိုပင်။ သူတို့၏စကားများခြင်း၏ရလဒ်ကမည်သို့အဆုံးသတ်သွားခဲ့မှန်းကိုမူ မသိတော့ပေ.....။

နောက်တနေ့နံနက်ခင်းတွင် လင်းရုဖေးသည်ခေါင်းနှစ်ခြမ်းကွဲတော့မည့်ဝေဒနာဖြင့် အိပ်ရာမှနိုးလာသည်။ သူ၏မျက်လုံးကိုခက်ခက်ခဲခဲဖွင့်ကာ ခေါင်းကိုအုပ်ကိုင်ထားပြီး အသံသေးသေးလေးဖြင့်ညည်းညူနေရှာ၏။

"အား...ခေါင်းကိုက်တယ် ခေါင်းကိုက်တယ်...အား...."

သူ၏ညည်းညူနေသံကကျယ်သွားပြီးနောက် သူ၏ခေါင်းကိုလူတစ်ယောက်ရဲ့ပေါင်ပေါ်သို့ ညင်သာစွာချခံလိုက်သည်ကိုခံစားလိုက်ရသည်။ သူ့ခေါင်းကိုအသာအယာနှိပ်ပေးနေပြီး မော့ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ကုရွှမ်းတု၏ကူကယ်ရာမဲ့နေသောမျက်နှာကိုမြင်လိုက်ရသည်။

ကုရွှမ်းတုက သူ၏သင်ခန်းစာကိုစလေတော့သည်။

"မင်းခေါင်းကိုက်မယ်မှန်းသိလျက်နဲ့ ဘာလို့သောက်တာလဲ"

"ကျွန်တော်လည်းမသိဘူးလေ"

လင်းရုဖေးက ကြောင်ပျင်းလေးတစ်ကောင်လိုမျက်လုံးများကို စောင်းကြည့်လိုက်ပြီး "ပတ်ဝန်းကျင်ကအရမ်းပျော်စရာကောင်းနေတော့ ကျွန်တော်လည်းမသိလိုက်ခင် အများကြီးသောက်မိသွားတာပေါ့"

သူက ခဏတာခန့်စောင်းကြည့်နေပြီးနောက် တစ်ခုခုကမူမမှန်ဖြစ်နေသလိုခံစားရသည်။

"အ....ကျွန်တော့်ကိုယ်ကရောဘာလို့ဒီလောက်နာနေရတာလဲ"

ကုရွှမ်းတုကကူကယ်ရာမဲ့နေဟန်ဖြင့်မေးသည်။

"မမှတ်မိဘူးလား"

လင်းရုဖေးက အူကြောင်ကြားဖြင့်ပြန်မေးသည်။

"ဘာကိုမှတ်မိရမှာလဲ"

ကုရွှမ်းတု : "....."

ဆောင်းနှင်းဓါးထက်ချယ်ရီဝေWhere stories live. Discover now