ဆောင်းနှင်းဓါးထက်ချယ်ရီဝေ

Chapter 24

အကြီးအကဲရွှမ်းတု

လင်းဝေရွေ့ခမျာ လင်းမင်ကျစ်၏ဘိုးဘေးခန်းမထဲသို့ဆွဲခေါ်ခံသွားရပြီးကြိမ်ဒဏ်ဆယ်ချက်အပြည့် အပြစ်ပေးခံလိုက်ရသည်။

မိသားစုအတွင်း သူမသည်ကြိမ်ဒဏ်အပြစ်ပေးအခံရဆုံးလူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ကလေးအရွယ်က သူမသည်လင်းရုဖေးကိုချီ၍တောင်အောက်သို့ခိုးဆင်းသွားခဲ့ဖူးပြီး သူနေမကောင်းမဖြစ်လျှင်ကိစ္စမရှိ။ သို့ထိတိုင် ပြန်ရောက်ပြီးမကြာမီ လင်းရုဖေးမှာနေမကောင်းဖြစ်ပြန်၍သူမအရိုက်ခံရတော့သည်။ နောက်ပိုင်းတွင် လင်းရုဖေးကသူမကိုထပ်မဖြစ်စေချင်တော့သည့်တိုင် သူမကားလင်းရုဖေးအားအတူတကွအပြင်ထွက်ရန်ဆွဲခေါ်ထုတ်သွားစမြဲပင်။ သူမသည် အစ်ကိုကြီးကကြိမ်ဒဏ်ပေးရာတွင်အားအများကြီးမပါကြောင်း မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ကာပြောတတ်သေးသည်။ တကယ်လည်းသူမကိုကြိမ်နှင့်ရိုက်ရာတွင်၎င်းကမနာကျင်ပါချေ၊ သူက သူမကိုခြောက်လှန့်ရုံသာရှိသည်။

လင်းဝေရွေ့ကား ပြောသေး၏။

"ပြီးတော့ ဥယျာဉ်ထဲမှာတစ်ယောက်တည်းနေရတာပျင်းစရာကြီးလေ ရှောင်ကျို့ကလူတွေနဲ့မတွေ့ချင်ရင်တောင် တောင်ပေါ်ကအခြားရှုခင်းလေးတွေကြည့်ရင်လည်းကောင်းတာပဲ"

သူမက လူကြီးတစ်ယောက်ပုံဟန်ဆောင်ရသည်ကိုနှစ်သက်၏။ လင်းဝေရွေ့ခရီးထွက်သွားခဲ့ပြီးနောက် လင်းရုဖေး၏ခြံထဲတွင်တိတ်ဆိတ်ခြောက်ကပ်သွားခဲ့သည်မှာမနေ့တစ်နေ့ကလိုပင်။

မကြာမီ လင်းမင်ကျစ်သည် ယိုင်တိယိုင်တိုင်ဖြစ်နေသောလင်းဝေရွေ့နှင့်အတူပြန်ရောက်လာသည်။ သူမကမျက်ရည်အပြည့်နှင့်အော်ကြီးဟစ်ကျယ်ငိုယိုနေပြီး လင်းရုဖေး၏ဘေးကိုပစ်ဝင်သွားသည်။

သူမကချစ်ရသောမောင်ငယ်လေးကိုဖက်ထားလျက် ငိုကြွေးနေပြန်သည်။

"အစ်ကိုကြီးကအရမ်းရက်စက်တာပဲ ငါအခုလေးတင်ပြန်ရောက်တာကို ငါ့ကိုရိုက်တယ်"

လင်းမင်ကျစ်အေးစက်စွာဖြင့် : "မဟုတ်ရင် နင့်ရဲ့ဒုက္ခိတဖြစ်ချင်တဲ့ဆန္ဒပြည့်သွားအောင် နောက်ထပ်ဆယ်ချက်လောက်ထပ်ရိုက်ပေးရမလား"