ဆောင်းနှင်းဓါးထက်ချယ်ရီဝေ

Chapter 23

တောင်တန်းဆီသို့အပြန်

လင်းဝေရွေ့သည်မျက်နှာအမူအရာ အေးစက်လွန်းသည့်အပြင် ဒေါသလည်းအကြီးဆုံးသူဖြစ်၏။ ခွန်းလွန်တောင်၏တပည့်များက သူမနှင့်ပက်ပင်းဆုံကြသည့်အခါ ခေါင်းကိုနှိမ့်နိုင်သမျှနှိမ့်၍သူမနှင့်ဝေးဝေးနေကြသည်။ လင်းဝေရွေ့သည် လင်းမင်ကျစ်ကဲ့သို့စိတ်တည်ငြိမ်မှုမရှိသလို လင်းပျန့်ယွီမျှလည်းဗဟုသုတမကြွယ်ဝချေ။ ဆိုရသော် သူမသည် လင်းမိသားစု၏လက်ရှိမျိုးဆက်တွင် စိတ်အဆတ်ဆုံးသူပင်။ သူမ မနှစ်သက်သူဆိုပါကအရိုးတွင်းအထိမုန်းတတ်သည်။ သူမနှစ်သက်သူဖြစ်နေလျှင် မိုးပေါ်မှကြယ်ကိုပင်မရမကစွတ်ယူပေးလိမ့်မည့်သူမျိုးပင်။

လင်းဝေ့ရွေက လင်းရုဖေးကိုကား အင်မတန်ချစ်ခင်ပေ၏။

လင်းရုဖေးအသက် ဆယ့်နှစ်နှစ်တွင် သူမတို့၏အမေကားနာမကျန်းဖြစ်၍ဆုံးပါးသွားခဲ့သည်။ ထိုအချိန်က သေးငယ်ပိန်လှီသော လင်းရုဖေးလေးမှာ သူမ၏လက်မောင်းကြားတွင်မေ့မြောလုနီးပါးငိုယိုနေခဲ့သည်။ လင်းဝေရွေ့မှာလည်း ထိုစဉ်က မိန်းမငယ်လေးတစ်ယောက်ပင်။ သူမသည် သူမ၏မောင်ငယ်လေးအားဖက်ထားလျက် သူမတွေးနေခဲ့သည်က နောက်တခါလင်းရုဖေးငိုကြွေးနေသည့်အဖြစ်အား ဘယ်တော့မှမမြင်တွေ့လိုတော့ဘူး ဟူ၍ပင်။

သူမက ပြောသည့်အတိုင်းလုပ်တတ်သည့်သူမျိုးပင်။ ယခုတစ်ကြိမ်တွင် သူမက ရင်ဘတ်ပေါ်လက်တင်၍ ခွန်းလွန်တောင်ပေါ်တွင်မည်သူမှလင်းရုဖေးအား အနိုင်ကျင့်ပြီး မလေးမစားမလုပ်ရဲရန်အာမခံချက်ပေးနိုင်ပေ၏။

လင်းရုဖေးအသက်ရှင်နေသရွေ့ ထိုသူတို့က သူ့အားအလိုလိုက်ထားပြီးဖျက်ဆီးပစ်ကြမည်မှာသေချာပေါက်ပင်။

သို့သော် ယခုသူမ၏အရွယ်ရောက်နေပြီးသောမောင်လေးက သူ့သဘောနှင့်သူ ခွန်းလွန်တောင်ပေါ်မှထွက်ခွာတော့မည်ပင်။ လင်းမင်ကျစ်၏စာကိုဖတ်ပြီးနောက် လင်းဝေရွေ့သည်စိတ်ထဲတွင်ဗလာဖြစ်မှုကိုခံစားလိုက်ရသည်။ သူမသည်ဓားပျံဖြင့် သုံးရက်သုံးညတိုင်တိုင်ခွန်းလွန်တောင်ကိုပျံသန်းလာပြီးနောက် ချီစွမ်းအင်များလျော့ကာပင်ပန်းလာသဖြင့် မြင်းကောင်းတစ်ကောင်အား ဈေးကြီးပေးဝယ်ကာ အသော့နှင်၍အမြန်ပြန်လာခဲ့ရသည်။