ဆောင်းနှင်းဓါးထက်ချယ်ရီဝေ

571 72 4
                                    

Chapter 47

လေးအား ဆွဲတင်ခြင်း

စားပွဲတွင်ထိုင်နေပြီး ဆေးအား စိုးရိမ်တကြီးကြည့်နေသည့် လင်းရုဖေးအား တွေ့လိုက်ချိန်တွင် အပြုံးတောက်တောက်လေးများအား မထုတ်ပြဘဲမနေနိုင်အောင်ပင်။

"လင်းကုန်းဇီ..ဒီနေ့ ရာသီဥတုက အရမ်းသာယာတယ် ..သခင်လေး ကျွန်တော်နဲ့အတူ အပြင်မထွက်ချင်ဘူးလား..ကျွန်တော့်မိသားစုရဲ့မြင်းခြံမှာက အရည်အသွေးမြင့်တဲ့ မြင်းအသစ်တွေရှိတယ်..သူတို့က အရမ်းလှတာ.." 

လင်းရုဖေးက အခန်းအပြင်ဘက်သို့ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ယနေ့သည် အမှန်တကယ်ပင် နေ့ရက်ကောင်းလေးပင်။ မနက်ခင်းစောစောပင် ဖြစ်လင့်ကစား နေရောင်ခြည်နုနုမှာ စိမ်းစိုသာယာသည့် ဥယျာဥ်အား ဖြန့်ဖြူးထားကာ ပန်းပွင့်လေးများသည်လည်း ရွှေရောင်အလွှာများ ဖုံးလွှမ်း၍ ထွက်ပြူစပြုလာ၏။

"မုန့်ကုန်းဇီ..."

လင်းရုဖေးက သူ၏ပါးစပ်အား ဖွင့်ကာ တစ်ခုခုဆိုမည်အပြု ပြုံးစစဆိုလာသည့် မုန့်လန်ရောကြောင့် အဆက်ပြတ်သွားသည်။

"လင်းကုန်းဇီက...အရမ်းယဥ်ကျေးလွန်းနေပါပြီ..ကျွန်တော့်ကို လန်ရောလို့ပဲခေါ်ပါ..ကျွန်တော်ပြောမယ်..မြင်းခြံထဲမှာလေ လှပတဲ့မြင်းတွေတင်မကဘူး..တခြား အရမ်း...ထူးခြားတဲ့...အရာတွေလည်းရှိသေးတယ်"

"အဲ့ဒီမှာ ဘာတွေထပ်ပြီးရှိသေးတာလဲ"လင်းရုဖေးက မေးလိုက်သည်။

"သွားပြီးတော့သာ ကြည့်ရအောင်ပါဗျာ..စိတ်မပျက်စေရဘူးလို့ အာမခံတယ်.."မုန့်လန်ရောက ကြွား၀ါနေသည့်ဟန် သူ၏မေးစေ့အားပင့်မြှောက်လိုက်ရင်း ဆိုသည်။

လင်းရုဖေးက ဤကမ်းလှမ်းချက်အား နက်နက်နဲနဲ တွေးဆပြီးနောက် အဆုံးတွင် သူက သဘောတူလိုက်လေသည်။ ဆိုရလျှင် မုန့်လန်ရော၏ပျော်ရွှင်နေမှုလေးကို ချေဖျက်ပစ်ရန် သူအရမ်း အားနာမိရသည်။ ထို့ပြင် အပြင်ဘက်ရှိ ရာသီဥတုမှာ အမှန်တကယ်ပင် ကောင်းမွန်တာကြောင့် လမ်းလျှောက်ထွက်ခြင်းကလည်း အရမ်းကြီးဆိုးရွားသည့်အရာ မဟုတ်ကြောင်း စဥ်းစားမိ၏။

ဆောင်းနှင်းဓါးထက်ချယ်ရီဝေWhere stories live. Discover now