ဆောင်းနှင်းဓါးထက်ချယ်ရီဝေ

433 58 0
                                    

Chapter 67
Imperial MeowJuly 15, 2023
Chapter 67

____

သူတို့နှစ်ယောက်စကားပြောနေတုန်းမှာပဲအပြင်ကနေထိုလူ၀င်လာတော့သည်။ ထိုလူမှာလင်းရုဖေးကိုမေ့မြောအောင်ရိုက်လိုက်တဲ့လူဖြစ်ပြီး လင်းရုဖေးကိုမြင်ချင်တွင် သူကအပြုံးလေးဖြင့်မေးလာ၏။

" နိုးပြီလား"

လင်းရုဖေးက ထိုသူကိုကြည့်သာကြည့်နေပြီး မည်သည့်စကားမျှပြန်မပြောချေ။

ထိုလူက​ဆိုသည်။ "ဒီကိုရောက်ရင် အရင်တုန်းကမင်းရဲ့အဆင့်အတန်းကဘာကြီးပဲဖြစ်နေဖြစ်နေ အခုမင်းက ငါပိုင်တဲ့လူပဲ"

သူကလင်းရုဖေးထံလျှောက်သွားပြီးမေးစေ့အားဆွဲကိုင်ရန်လုပ်လိုက်သော်‌လည်း လင်းရုဖေးကမျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ရှောင်လိုက်သည်။

"ယို့ ရှောင်တယ်ပေါ့ ဒါကပျော်ဖို့ကောင်းသားပဲ အာ...ငါက ရန်လိုနေတဲ့အလှလေးတွေကိုပိုကြိုက်တယ် ဒါမှမဟုတ်ဘဲ ငါးသေ‌တစ်ကောင်လိုဖြစ်နေရင်ပျင်းဖို့ကောင်းတယ်လေ"

ထိုလူက ယုတ်မာတဲ့အပြုံးကြီးဖြင့်ပြောသည်။ လင်းရုဖေး၏ခန္တာကိုယ်ကပေါ့ပါးပြီးသူရဲ့ဓားလောက်ပင်မလေးကြောင်းကြည့်ရုံနှင့်ပင်သိလေသည်။ သူရဲ့ပုံစံက လေ့ကျင့်ထားသည့်လူတယောက်နှင့်လည်းမတူသလို ဓားရဲ့အငွေ့အသက်လည်းမရှိတာကြောင့် သာမာန်ချမ်းသာတဲ့မိသားစုမှသခင်လေးတစ်ယောက်သာဖြစ်ပေမည်။ ထိုသခင်ငယ်လေးက လှပတဲ့ရုပ်ရည်နှင့်မွေးဖွားလာပြီး မြင်သူတကာရဲ့နှလုံးသားကိုကိုင်လှုပ်နိုင်စွမ်းရှိလေ၏။

"နွေဦးရဲ့ညတာက တိုတောင်းလွန်းတယ် အချိန်တွေမဆွဲကြရအောင်"

ထိုလူကလင်းရုဖေးကိုကုတင်ပေါ်သို့ဆွဲချရန်လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်လေသည်။

လင်းရုဖေးက ခုနတကြိမ်တုန်းကခံရပြီးပြီမို့ယခုတစ်ခေါက်တွင်မူအတွေ့အကြုံရှိသွား‌လေပြီ။ ထို့ကြောင့် နောက်အနည်းငယ်ဆုတ်လိုက်ပြီး ညာဘက်လက်ဖြင့်သူရဲ့လက်စွပ်ထဲကအနက်ရောင်သစ်သားဒိုင်းကိုထုတ်ကာ ထိုလူ၏ခေါင်းကိုချိန်ထားလိုက်သည်။ထိုလူက သူဒီသစ်သားဒိုင်းဘယ်နေရာကနေရောက်လာလဲမသိပေမယ့်လည်း သူ့လုပ်ရပ်ကိုမြင်တော့ရယ်မောလေသည်။

ဆောင်းနှင်းဓါးထက်ချယ်ရီဝေWhere stories live. Discover now