ဆောင်းနှင်းဓါးထက်ချယ်ရီဝေ

Chapter 43

ကျောင်းကောင်ငယ်လေး ထွက်သွားပြီ (1)

ဤသည်မှာ လင်းရုဖေးက မိစ္ဆာကျောင်းအား ပထမဆုံးမြင်ဖူးခြင်းပင်။

အနှီသတ္တဝါကြီးက လင်းရုဖေးဖတ်ခဲ့ဖူးသည့် ပုံပြင်များနှင့်ရုပ်ပြစာအုပ်များတွင် ရှိခဲ့ဖူးသည်။ သို့သော်လည်း ပြဌာန်းချက်များတွင် ဤသတ္တဝါအား မည်သို့ပင်ဖော်ပြထားစေကာမူ မိမိ၏ကိုယ်ပိုင်မျက်စိဖြင့် မြင်ရသည်ထက် ထိန့်လန့်သွားမည်မဟုတ်ချေ။ မိစ္ဆာကျောင်းသည် တစ်ဆယ်ပေထက်မနည်း မြင့်ပြီး ရပ်လိုက်ပါက ဘေးဘက်ရှိ မတ်စောက်သော ချောက်ကမ်းပါးနံရံလောက် မြင့်၏။

သူ၏ကြီးမားသော ကိုယ်ထည်က အမည်းရောင်ကြေးခွံများနှင့် ကျပ်သိပ်နေကာ ထိုကြေးခွံများမှာ အသက်ရှူလိုက်သည်နှင့် လှိုင်းထလာပြီး ဖျက်ဆီး၍မရနိုင်ပုံပေါ်လေသည်။ 

မိစ္ဆာကျောင်းက သူ၏ခေါင်းအားနိမ့်လိုက်ရင်း မှဲ့စက်လေးလောက်သာရှိသည့် လှေလေးအား ငုံ့ကြည့်လာသည်။ လင်းရုဖေးက ခေါင်းမော့ကာ မီးအိမ်ကြီးမျှ ကြီးမားသည့် မျက်လုံးများအား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ကျောင်းကောင်၏ ခေါင်းဘယ်ဘက်တွင် ချိုတစ်ခု ပျောက်နေသည်ကို သတိထားမိ၏။ လှေသမားပြောသကဲ့သို့ပင် ကောင်းကင်ဘုံအုပ်ချုပ်သူထံမှ ဒဏ်ရာရရှိခဲ့ကာ ယင်းအဖြစ်အပျက်ကြောင့်သာ ကျောင်း၏ဦးချိုကို ဆုံးရှုံးခဲ့ရခြင်းဖြစ်ပေမည်။

သူ၏ရှေ့မှ သားရဲကောင်အား မျက်နှာမူထားသည့် ဖူဟွားနှင့်ယွီရွေ့တို့မှာမူ အသက်မရှူရဲလောက်အောင်ပင် ကြောက်ရွံ့နေကြသည်။ သူတို့၏ဓါးများအား ဆွဲထုတ်ချင်ပါသော်လည်း ကျောင်းကောင်၏အရှိန်အဝါဖိနှိပ်ခံနေရကာ လှုပ်၍ပင်မရနိုင်ချေ။

မကောင်းဆိုးရွား ကျောင်းက ကျင့်ကြံခြင်းအဆင့် ခုနစ်တွင်ရှိကာ သေမျိုးတို့၏ဓါးဖြင့် မခုတ်နိုင်လောက်မည့် ကြေးခွံများပင် ပါရှိနေလေသည်။ အဆင့်ရှစ်ရှိသည့် ဓားသိုင်းကျင့်ကြံသူ ရောက်လာလျှင်ပင် ပြင်းထန်သည့် တိုက်ပွဲတစ်ခုဖြစ်လာလိမ့်မည်မှာ အသေအချာပင်။ ဖူဟွားနှင့်ယွီရွေ့တို့ကဲ့သို့ အဆင့်ငါးသာရှိသည့် ကျင့်ကြံသူများအနေဖြင့် အားသာလိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။