ဆောင်းနှင်းဓါးထက်ချယ်ရီဝေ

Chapter 54

ဖျားနာခြင်းမှ ပြန်လည်သက်သာစေရန် မုန့်မိသားစုက နေရာကောင်းတစ်ခုဖြစ်သည်ဟု သူပြောရပေမည်။ ခြံဝင်းထဲရှိ ပတ်ဝန်းကျင်က သာယာပြီး တိတ်ဆိတ်နေသည်။ ထို့အပြင် တံခါးပေါက်နားရှိအစေခံကျူးယင်းသည်လည်း အလုပ်ကောင်းကောင်းလုပ်သည်ပင်။ လင်းရုဖေး လိုအပ်သည့်အရာမှန်သမျှ သူမက အခန်းထဲသို့ အမြဲကြိုတင်ပို့ဆောင်ပေးတတ်သည်။

လင်းရုဖေးက ဆေးသောက်ပြီးနောက် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားသည်။ သူ ပြန်ထလာချိန်တွင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်က ပိုသက်တောင့်သက်သာရှိလာသည်။ သူက ချောင်းဆိုးနေသေးဆဲဖြစ်သော်လည်း ကိုယ်ပူချိန်က ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားပြီဖြစ်သည်။

ညစာစားပြီးနောက် လင်းရုဖေးသည် အေးမြသောခြံဝင်းလေးထဲတွင် ထိုင်နေပြီး ကျူးယင်းက ခြံဝင်းတံခါးဝရှိ ကျောက်တိုင်ပေါ်တွင် အမွှေးတိုင်များကို မီးထွန်းနေသည်။ လင်းရုဖေးသည် စကားတစ်ခွန်းမျှမဆိုဘဲ သူမလုပ်ရပ်တွေကို ကြည့်နေခဲ့ပြီး ထိုကဲ့သို့သောရနံ့မျိုးကို မုန့်မိသားစု စွဲလမ်းနေခြင်းကို သူ အမှန်တကယ် နားမလည်နိုင်သလိုသာ ခံစားနေရ၏။

မုန့်လန်ရောသည် တစ်နေ့လုံး အိပ်ပျော်သွားခဲ့ပြီးနောက် နောက်ဆုံးတွင် သူ၏စိတ်ခွန်အားလည်း ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာသည်။ ဈေးဝယ်ထွက်ဖို့ လင်းရုဖေးကို ဆွဲခေါ်ရန်အတွက် သူ၏ ခြံဝင်းဆီသို့ အပြေးလေးလာပြီး ရှင်းကျိုးမြို့က ညဘက်တွင် အလွန်သက်ဝင်လှုပ်ရှားကာ ညဘက်ရှုခင်းကို မမြင်ရခြင်းသည် သနားစရာကောင်းသည်ဟု ဆိုလာသည်။

လင်းရုဖေးကလည်း မငြင်းဆိုနိုင်သောကြောင့် သူနှင့်အတူလိုက်သွားလိုက်သည်။

ရှင်းကျိုးမြို့က အလွန်ကြီးမားပြီး ညဘက်တွင် အမှန်တကယ်ပင် အသက်ဝင်နေသည်။ မှောင်နေသော်လည်း လမ်းမများပေါ်ရှိ နေရာတိုင်းတွင် တောက်ပသော မီးပုံးများ ချိတ်ဆွဲထားသည်။ လမ်းတလျှောက်လုံး တောက်ပသော မီးပုံးများဖြင့် လင်းထိန်နေပြီး လမ်းပေါ်ရှိ လူများအားလုံးကလည်း ရယ်မောဆူညံနေကြသည်။ လမ်းပေါ်၌ သူတို့၏ အနုပညာကို ရောင်းချနေသည့် ဖျော်ဖြေသူ အနည်းငယ်ကိုလည်း လင်းရုဖေး သတိထားမိသည်။