ဆောင်းနှင်းဓါးထက်ချယ်ရီဝေ

635 72 1
                                    

Chapter 38

မိစ္ဆာ ကျောင်း

လင်းရုဖေးသည် ရှဲ့ကျစ်ယောင်ကအသက်မရှိတော့သောလွီအာကိုပွေ့ချီလာသည်ကိုမြင်နေရသည်။ ရှဲ့ကျစ်ယောင်၏ခါးထက်မှဆီးနှင်းဖြူဓားသွားသည် သူ၏အနက်ရောင်ဝတ်ရုံအပေါ်မှ တိုးထွက်နေ၏။သူသည်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဓားကိုကိုင်လာပြီး ကျန်တစ်ဖက်ဖြင့်သူ၏ရင်ဘတ်အရှေ့တွင်လွီအာကိုသယ်လာသည်။ အနှီသူ၏မျက်နှာသည်ရူးသွပ်နေသူတစ်ယောက်နှယ် တခါတရံအေးစက်ပြီးတခါတရံနွေးထွေးနေသည်။

လင်းရုဖေးကအဝေးမှနေ၍သူ့အားလှမ်းခေါ်လိုက်သည်။

"ကျစ်ယောင်"

ရှဲ့ကျစ်ယောင်သည်သူခေါ်သည့်အသံကိုမကြားဘဲ ခြံဝန်းထဲတွင်ဆက်၍မတ်တပ်ရပ်နေသည်။ ရှဲ့အိမ်တော်မှမည်သူမျှ သူ့အရှေ့သို့တိုးမသွားရဲကြဘဲ အဝေးမှဒူးထောက်၍သာခေါင်းဆောင်အသစ်ကိုကြိုနေကြသည်။

"မိသားစုခေါင်းဆောင်"

ရှဲ့ကျစ်ယောင်ကမတုံ့ပြန်ဘဲခေါင်းငုံ့ကာ လွီအာ၏ဆံစများကိုနမ်းရှိုက်သည်။

လင်းရုဖေးကသူ့ထံလျှောက်သွားကာ အသံတိုးတိုးဖြင့်ခေါ်လိုက်သည်။

"ကျစ်ယောင်"

ထိုအခါမှ ရှဲ့ကျစ်ယောင်ကအသိစိတ်ကပ်လာသည်။ လင်းရုဖေးကသူ၏အရှေ့တွင်ရပ်နေသေးသည်ကိုတွေ့ရသည့်အခါ ငေးမောနေလျက်ဆို၏။

"ရှောင်ကျို့ မသွားသေးဘူးလား"

လင်းရုဖေး : "ငါမင်းကိုနည်းနည်းစိတ်ပူမိလို့"

ရှဲ့ကျစ်ယောင် : "ငါ့ကိုစိတ်ပူလို့လား မင်းကဘာလို့ငါ့ကိုစိတ်ပူရတာလဲ ငါအဆင်ပြေနေပါတယ်...မကောင်းဘူးလား"

ထိုသူသည် သူဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ကမြင်တွေ့ခဲ့ရဖူးသောအပြစ်ကင်းစင်သည့်အပြုံးမျိုးဖြင့် တောက်ပစွာပြုံးပြလာ၏။

"မင်းမှာအကြောင်းကြားစာသွားပို့ရမယ့်နေရာတွေမရှိတော့ဘူးလား ဒီနေ့ရာသီဥတုကောင်းတယ် ချန်းလန်မြစ်ကိုဖြတ်ဖို့အကောင်းဆုံးပဲ နောက်ရက်နည်းနည်းနေရင် မိုးရာသီရောက်တော့မယ် အဲဒီအချိန်ကျမြစ်ကိုဖြတ်ကူးဖို့အဆင်မပြေတော့ဘူး"

ဆောင်းနှင်းဓါးထက်ချယ်ရီဝေWhere stories live. Discover now