ဆောင်းနှင်းဓါးထက်ချယ်ရီဝေ

Chapter 16

ဓားသမား၀မ်ထန်း

သူ့ရဲ့ ရှည်လျားသော အင်္ကျီလက်ကို ဝေ့ယမ်းလိုက်ကာ သဲသောင်ခုံစားပွဲကြီးပေါ်မှ သဲမှုန်များကို တညီတညာတည်းဖြစ်သွားအောင် ဖြန့်ကျက်လိုက်သည်။

လင်းရုဖေးက အနည်းငယ်စိတ်လှုပ်ရှားသွားရသည်။

“ဆရာဝမ် ကျွန်တော့်ရဲ့ ကံကြမ္မာကို ထပ်ဟောဦးမလို့လား”

ဝမ်ယောင်က ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပြုံးကာပြောလညသည်။

“ဆိုပါတော့”

လင်းရုဖေးက သဘောတူညီလိုက်ပြီး သဲခုံစားပွဲဆီသို့ သူ့အကြည့်များကို ပို့လိုက်သည်။ ဖြည်းညင်းစွာနှင့် သဲသောင်ခုံစားပွဲပေါ်ရှိ ရွှေရောင်သဲမှုန်များသည် သူတို့မှာ အသက်၀ိညာဥ်တစ်ခုကို ပိုင်ဆိုင်ထားသကဲ့သို့ တွန့်လိမ်လှုပ်ရှားလာသည်။ ပန်းချီပုံစံကဲသို့ ပုံရိပ်တစ်ချို့ဖြည်းဖြည်းချင်း ရုပ်လုံးပေါ်လာပြီး ထိုပုံရိပ်တွေကို လင်းရုဖေးက အနည်းငယ်စိတ်ရှုပ်ထွေးနေသောအမူအရာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း အချိန်ကုန်လာသည်နှင့်အမျှ ပုံရိပ်တွေက ပို၍ ကြည်လင်ထင်ရှားလာသည်။ လင်းရုဖေးက သဲခုံစားပွဲကြီးပေါ်တွင် ငါးနှစ်ကောင်ပုံစံကို တွေ့လိုက်ရ၏။

ရုန်းကန်နေကြသည့် ငါးနှစ်ကောင်က ရေငတ်ပြီး သေခါနီးနီးဆဲဆဲပုံစံဖြစ်နေသည်။ မိုးရေကြောင့် ရေအနည်းငယ် အိုင်ထွန်းနေသော ရေကွက်လေးထဲမှာရှိနေကြပြီး ခန္ဓာကိုယ်များ တွန့်လိမ်ကာ တစ်ကောင်နဲ့တစ်ကောင် စိုစွတ်စေရန် အမြုပ်များထုတ်၍ လျှာဖြင့် လျက်ဖို့ကြိုးစားနေကြသည်။

လင်းရုဖေးက ရုတ်တရက် အနည်းငယ် မူးဝေသွားရကာ ထောက်ကန်ထားသည့် အကူညီအနေဖြင့် သဲစားပွဲ၏ ဘောင်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင် ပုံရိပ်တွေက ပြောင်းလဲသွားပြန်သည်။ ငါးနှစ်ကောင်ထဲမှ တစ်ကောင်က ရေအိုင်ထဲကနေ ခုန်ထွက်ကာ ကျယ်ပြန့်တဲ့သမုဒ္ဒရာပြင်ကြီးထဲတွင် ကူးခတ်နေသည့်ပုံပေါ်လာသည်။ မကြာမီမှာပင် အဝေးတစ်နေရာကို ရောက်သွားပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ပိုပို၍ ဝေးကွာသွားလေတော့သည်။