chapter 117

498 61 1
                                    

Chapter 117
Imperial MeowAugust 03, 2023
Chapter 117







"အကြီးအကဲ"

ကုရွှမ်းတုသည် သူ၏နှုတ်ခမ်းထောင့်များကိုလျက်နေရုံဖြင့် မကျေနပ်သေးသည့်နှယ် "ရှောင်ကျို့ အချိုတွေစားထားပြန်ပြီလား"

လင်းရုဖေး : "အင်း...နည်းနည်းစားထားတယ်"

လှည်းထဲတွင်သကြားလုံးများနှင့်အစာသွပ်မုန့်များရှိပြီး သူယခုလေးတင်နန်းတော်ထဲမှထွက်လာချိန်ကလည်း အနည်းငယ်စားခဲ့သည်။

"ချိုတယ်"

ကုရွှမ်းတုကမျက်လုံးများကိုမှေးကာ လှပသည့်အပြုံးတစ်ပွင့်ကိုဖော်ထုတ်လာသည်။

"အရမ်းကိုချိုတယ်"

လင်းရုဖေးကသူ၏ပါးစပ်ထောင့်အားကိုင်ကာ ယောင်ဝါးဝါးဆိုသည်။

"သကြားရည်တွေကပ်နေသေးလား"

ကုရွှမ်းတု : "ဟင့်အင်း ကိုယ်ပြောချင်တာက ရှောင်ကျို့ကသကြားရည်ထက်ချိုတယ်လို့"

လင်းရုဖေးမှာ မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ သူသည်ကုရွှမ်းတုကယခုလိုစကားမျိုးအား အတင့်ရဲပြီးပြောလာလိမ့်မည်ဟုမထင်ခဲ့ပေ။ အဆိုးဆုံးအချက်ကား သူကိုယ်တိုင်ကထိုစကားအား မှားနေသည့်နေရာမရှိဟုခံစားမိနေခြင်းပင်။ ကုရွှမ်းတု၏ပြုံးနေသောမျက်နှာကိုကြည့်မိပြီး သူ၏ပါးမှာထိန်းမနိုင်သိမ်းမရနီမြန်းလာသောကြောင့် စိတ်မသက်သာဖြင့်ကုရွှမ်းတုထံမှအကြည့်လွှဲလိုက်ရသည်။

လင်းရုဖေး : "အဟမ်း...နောက်ကျနေပြီ၊ ကျွန်တော်အရင်အနားယူနှင့်တော့မယ် အကြီးအကဲလည်း အနားယူပါတော့...."

ကုရွှမ်းတုကပြုံးကာ "ကောင်းပြီ"

လင်းရုဖေးကဆေးကြောပြီး အိပ်ရာတွင်လှဲလိုက်သည်။ သူတကယ်ပင်ပန်းနေပြီ။ ထို့ကြောင့် သူ၏စိတ်ထဲမှရှိနေသည့်အရာကိုလွှတ်ချလိုက်နိုင်ပြီး အေးအေးလူလူအိပ်ပျော်သွားသည်။

ကုရွှမ်းတုသည် အပြင်ဘက်မှမိုးသံများကိုနားထောင်နေပြီး စိတ်ထဲ၌ကျိတ်၍သက်ပြင်းချမိသည်။ သူက ထရပ်ပြီးအခန်းထဲတွင်လမ်းလျှောက်နေပြီးမှ အခန်းထဲမှသူ၏ပုံရိပ်မှာမျက်စိတမှိတ်အတွင်းပျောက်ကွယ်သွားသည်။

ဆောင်းနှင်းဓါးထက်ချယ်ရီဝေWhere stories live. Discover now