-අභී- |ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇ|✓

තිස් හතරවන දිගහැරුම

අභීන් ගිය බව දැනගත්ත කඳුළු පිහදාගෙන මම ගේ ඇතුළට ආවෙ ශෙනාල් ඒ වෙනකොටත් පහළට බහින ගමන් ඉද්දි.

" ආ උඹද. මන් මේ ගේට් එකට ගහන එකා කවුද බලන්න ආවෙ. අම්මයි, තාත්තයි බණ ගෙයක් කියලා දැන් ටිකකට කලින් ගියේ. උදේ වෙයි කිව්වෙ එද්දි."

ශෙනාල් කියවද්දි මම මොකුත් නොකියම කාමරේට ආවෙ ඇඳට බෑග් එක විසි කරන ගමන්.

" මොකද බන් ඔය."

ඇඳට බෑග් එක විසි කරලා බලාගත්තු අත බලාගෙන ඉන්න මගෙන් ශෙනාල් අහද්දි මොකුත් නෑ කියන්න ඔළුව වනපු මම බාත්රූම් එකට ආවෙ මාව නෑවිලා යන්න ෂවර් එක අරින ගමන්.

මට අභීන් එක්ක කතා කරන්න බෑ. මොනවා කිව්වත් එයා කියන්නෙ ආපහු එන්න කියලා. මට ආපහු එන්න බැරි නම් මොකද කරන්නෙ.

නාගත්ත මම හරියට ඔළුවවත් පිහ නොදා බාත්රූම් එකෙන් එළියට ආවෙ මේසෙ වාඩි වෙලා ඉන්න ශෙනාල් ඔළුව හරවලා මන් දිහා බලද්දි.

" නිහින්ස."

ඔහේ ඇවිත් ඇඳෙන් වාඩි උන මට ශෙනාල් කතා කරද්දි ඇහුනත් හූමිටි තියන්නවත් හිතක් නැති මම මූණ අත් දෙකෙන්ම වහගත්තෙ කොණ්ඩෙන් බේරෙන වතුර ඇඳුමත් තෙත් කරද්දි.

" ඔය ඔළුව පිහදගනින් බන්."

ශෙනාල් කෑ ගහද්දි මම යන්තම් ටවල් එකෙ ඔළුවෙන් තිය තිය හිටියෙ මගෙ ළඟට නැගිටලා ආව ශෙනාල් ටවල් එක අරගෙන මගෙ ඔළුව කේන්තියෙන් වගේ පිහදාගෙන යද්දි. කොණ්ඩෙ ගැලවෙන්න තරම් තදින් පිහදාපු ශෙනාල් ටවල් එක මගෙ මූණට විසි කරේ කෑ ගහන ගමන්.

" නිහින්සයා මේ අහපන්. උඹ අර අශේන් අයියට අච්චර ලොකු ගානක් ණයයි කියලාවත් මේ තරම් අවුලෙන් ඉඳලා නෑ. මොකද්ද උනේ කියපන්."

ශෙනාල් බල කරලම අහද්දි මම කට ඇරියෙ උන දේ ශෙනාල්ට කියන්න.

" අභීන් ඇවිත් ගියා කියලා මට මැසේජ් එකක් දාලා තිබ්බෙ?"

" ඉතින්?"

" ඒ වෙලාවෙ ඉඳන් අභීන් ඉඳලා තියෙන්නෙ ගේට් එක ඉස්සරහද කොහෙද. මම ආවට පස්සෙ දැන් ගියේ."

මම කියද්දි ශෙනාල් බය වෙලා වගේ මන් දිහා බලාගෙන ඉඳලා කතා කරේ මට කෑ ගහන ගමන්.