-අභී- |ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇ|✓

තිස් පස්වන දිගහැරුම

ශෙනාල්ගෙ අම්මා රෑට කන්න කියලා පහළට කතා කරද්දි කන්න බෑ කිව්ව මම කාමරේට වෙලා හිටියෙ ශෙනාල් මගෙ කෑම එකත් උඩට අරගෙන එද්දි.

" නොකා ඉඳියම හරි කියලද උඹ හිතන් ඉන්නෙ. මෙන්න මේක කාපන්. ඇයි බන් කෑම එක්ක තරහා වෙන්නෙ. ඒ වගේ දවසටත් වැඩියෙන් කන්න ඕනෙ. අත්දැකීමෙන් කියන්නෙ."

මගෙ කෑම එක මේසෙ උඩින් තියලා උගෙ පිඟානත් අරන් ඇඳෙන් වාඩි වෙලා කකුල් දෙකත් ඇඳ උඩට ගත්ත ශෙනාල් කියවද්දි මම බිත්තියට පිට දීලා ඇඳේ වාඩි වෙලා හිටියෙ නවාගත්ත කකුල් අත් වලින් බදාගෙන. වැස්සක් වහින්න වගේ ඇඟට අමුතු සීතලකුත් දැනෙද්දි මම ජනේලෙන් එළිය බලාගෙන හිටියෙ සැරෙන් සැරේ පළාතම එළිය කරගෙන අකුණු ගහද්දි. පොදයක්වත් වැටෙන්නෙ නෑ. අකුණු ගැහුවට ගොරවන්නෙත් නෑ. හැබැයි මහා වැස්සක් නම් තව ටිකකින් පටන් ගන්න හදනවා වගේ.

ශෙනාල් කාලා ඉවර වෙලා මටත් කන්න කියලා බැනලා බැනලා පිඟානත් අරගෙන යද්දි ඇඳ උඩ තිබුණු ෆෝන් එක වයිබ්‍රේට් උනේ මම තාමත් ඇඳේ වාඩි වෙලා ඉද්දි.

මැසේජ් එකක්. අභීන්ගෙන්.

Mihi plz. Anthima wathawata me call eka answer karanna.

ඒත් එක්කම අනිත් අතට කෝල් එකක් ආවෙ එළියෙ හිමින් වැහි පොද වැටෙන්න ගනිද්දි. හිතක් පපුවක් නැති ගානට ඉන්න බැරිම තැන මම කෝල් එක ආන්සර් කරේ අභීන්ගෙ කටහඬ ඇහෙද්දි.

" මාව පිස්සෙක් කරන්න එපා මිහී."

"..............."

"අඩුම තරමෙ මාව මග අරින හේතුව කියපන් නිහින්ස."

අභීන් කියවද්දි ඇස් වලට පිරෙන කඳුළු කම්මුල් දිගේ බේරෙන්න පොරකනකොට මම මොකුත්ම නොකියා අහගෙන හිටියෙ අභීන් ආපහු කතා කරද්දි.

" මට මෙහෙම කරන්න එපා මිහී. හරි ආපහු හොටෙල් එකට එන්න එපා. අඩුම තරමෙ වෙනදා වගේ මාත් එක්ක බැරිද. අම්මි බලන් ඉන්නවා ඔයා එයාව බලන්න එන්නම් කිව්වලු. මම බයික් එකේ එන්නම් එක්කන් යන්න. මේ වගේ වැස්සොත් අපි එදා වගේ පොඩි කඩ කෑල්ලක් අයිනෙන් බයික් එක නවත්තමු."

අනේ ඕක නවත්තන්න අභීන්.

"මේ වැස්ස සීතලයි නිහින්ස. තාමත් උඹගෙ කාමරේ ලයිට් එළිය දිහා බලන් ඉන්න මට මේ වැස්ස හරි සීතලයි."