-අභී- |ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇ|✓

හැත්තෑ එක්වන දිගහැරුම

Nihinsa's pov,

අභීන්ලා ගමේ ඇවිල්ලා දවස් හතරක් ගෙවිලා යද්දි කට්ටිය යන්න ලෑස්ති වෙන ගමන් හිටියා. දැන් උදේ දහයට විතර ඇති.

ශෙනාල් කාමරේ ඇතුළෙ අඳින ගමන් ඉද්දි ශෙනාල්ගෙ අයියා මිදුලෙ ඉඳන් අපෙ අක්කා එක්ක මොනවාහරි කතා කරන ගමන් ඉන්නෙ මම රිළවෙක් වගේ ජනෙල් කූරු වල එල්ලිලා තනි කකුලෙනුත් හිටගෙන කතා කරන්නෙ මොනවද කියලා අහන්න ට්‍රයි කරද්දි. කතා කරන මෙලෝ මලදානයක් ඇහෙන්නෙ නැති වෙද්දි මගෙ දිවියඥානය යොදාගෙන තොල් හෙලවෙන විදිහෙන්වත් කතා කරන දේවල් හොයාගන්න බැලුවෙ ඒත් කිසිම දෙයක් නොතේරෙද්දි.

මේ දවස් ටිකේම මේකා අපෙ අක්කා එක්ක කුටු කුටු ගගා ඉන්නවා මම දැක්කා. හරියට නිකන් බලු බෙට්ටට ඇදෙන නිල මැස්සෙක් වගේ අක්කගෙ වටේ කැරකි කැරකි ඉන්නවා. මොනවද ඔය තරම් කුටු කුටු ගාන්නෙ.

අපේ අක්කව ගඟේ මුහුදෙ දැම්මත් තොට නම් දෙන්නෙ නෑ යකූ. බලාගෙන හිටපන්. හැයි යකෝ අපෙ ලොකූව දෙන්න පුළුවන්ද මේ වගේ මුස්පේන්තුවෙක්ට. මේකව බැඳගත්තොත් ලොකූට ගොළුවෙක් බැඳගත්තා වගේ තමයි ඉන්න වෙන්නෙ. ජීවිතේම මුස්පේන්තුයි. හැබැයි අක්කා එක්ක නම් හොඳට කතා කරනවා. මූට අපිත් එක්ක තමයි කතා කරන්න බැරි. ගෑණු එක්ක නම් පුප උඩ තියාගෙන කතා කරයි. සෙවලයා.

අර ඩිස්ඩි ඩිඩින් එක්ක ගමේ ඇවිදින්න ගියේ ඒකිව සෙට් කරගනින්කො. එතකොට මට අපෙ මිනියව බේරගන්නත් පුළුවන්.

තාමත් මම රිළවෙක් වගේ එල්ලිලා ඉද්දි අභීන් කාමරේට ආවෙ මට කතා කරන ගමන්.

" මොකද බන් ඔය ජනේලෙ එල්ලිලා. අන්න ශෙනාල් කතා කරනවා."

අභීන් කියද්දි තව පාරක් හොම්බ දික් කරලා බලපු මම කාමරෙන් එළියට ආවෙ ශෙනාලයා කතා කරන්නෙ මොකටද කියලා හිතාගන්න බැරුව.

" මොකද උඹට යන්න කලින් හරහට තියලා කිරි දෙන්න ඕනද. මාව හොයන්නෙ."

ඕපදූපෙ හොයාගන්න බැරි උන නිසා මවාගත්ත කේන්තියෙන් මම ශෙනාල්ගෙන් අහද්දි ශෙනාලයා මට ඇඟිල්ලෙන් කුණුහරුපයක් පෙන්නුවෙ ෂර්ට් එකේ බොත්තම් දාන ගමන්.