-අභී- |ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇ|✓

හැත්තෑ හත්වන දිගහැරුම

කෝල් එකක් ගත්තත් අශේන් අයියා ආන්සර් කරන්නෙ නැති වෙද්දි මම හිටියෙ මේ අත්සන් කරපු ඩොකියුමන්ට් එක මොකද්ද කියලා හිතාගන්න බැරුව.

අරන් අරන් බැරිම තැන මම ලොකූට කෝල් එකක් අරගන්න හැදුවෙ චූටිවත් අශේන් අයියව කන්ටැක්ට් කරගන්න පුළුවන් විදිහක් දන්නවද කියලා අහන්න උනත් අක්කා මේ වෙලාවට ගාමන්ට් එකේ නිසා ආපහු නිකන් හිටියෙ චූටිට ගත්තට එයා මගෙ කෝල් ආන්සර් කරන්නෙ නැති නිසා.

මෙච්චර වෙලාම මම අශේන් අයියට කෝල් ගන්න ට්‍රයි කරද්දි අභීන්ගෙන් කෝල් එකක් ආවෙ මම අශේන් අයියගෙ කෝල් එක කට් කරලා ඒක ආන්සර් කරද්දි.

" අභී."

" මොකද මෙච්චර වෙලා ලයින් බිසී?"

එයා ආන්සර් කරපු ගමන් ඇහුවෙ ඒක වෙනකොට මට දෙන්න උත්තරයක් හෙව්වෙ ගොත ගහන ගමන්.

" අ..ක්කට කෝල් එකක් ගන්න බැලුවා."

" ඉතින් මොකද කලබල වෙලා. ඒකට ගොත ගහන්න ඕනද මිහී."

එයාට මගෙ වෙනස ඉක්මනට තේරෙද්දි මම කතා කරේ යටිතොල හපාගෙන.

" එහෙම නෑ අභීන්."

" නැත්තන් කමක් නෑ. නෙහානයා ඔහේ නේද?"

අභීන් අහද්දි මම උත්තර දුන්නෙ ගේ ඇතුළ බලන ගමන්.

" ඔව්. දැන් පැයක් විතර වෙනවා."

" වැඩක්ද? ඇඳුමක් දාගෙන ඉන්නවා නම් තව විනාඩි දහයකින් මන් ඔතන. එළියට ගිහින් එමු."

" වැඩක් නෙවෙයි අභී. යමු."

එයා කියද්දි හා කිව්ව මම කෝල් එක කට් කරලා ගේ ඇතුළට ආවෙ කාමරේ දොර ඇරලා තියෙද්දි.

දොරත් ඇරගෙන මොන මගුලක් කරනවද? කතා කරනවාවත් ඇහෙන්නෙ නෑ.

මම යන්තම් ඔළුව දාලා දොරට තට්ටු කරේ ඇතුළෙන් නෙහාන් අයියගෙ කටහඬ ඇහෙද්දි.

" නිහින්ස එන්න."

ශෙනාල්ට නින්ද ගිහිල්ලා. නෙහාන් අයියා ඔළුව අතගානවා.

මිනියා ආවම මූට මතේ. කොයි වෙලාවෙත් දපනවා.

යකෝ පොඩ්ඩක් ඇඟේ නැගලා ඉන්න එපැයි. නෑ මන් කියන්නෙ ඉතිම් සාමාන්‍යයෙන් එහෙමනෙ ඉන්න ඕනෙ. ඊට පස්සෙ පිට ගියා කියලා අඬන්න ඕනෙ නෑනෙ බොරුවට. ම්හ්ක්.