-අභී- |ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇ|✓

පනස් එක්වන දිගහැරුම

අභීන්ලගෙ වාහනේ උදේ හතර වෙද්දි ගේ ළඟට එනවා කිව්වෙ අම්මට උදේම මාළිගාව වඳින්න ඕන කිව්ව නිසා. පැය තුනක් වගේනෙ යන්නෙ. ශෙනාල්ගෙ අම්මා ඇවිත් අපි දෙන්නවම ඇහැරවලා යද්දි මම කලින් බාත්රූම් එකට ආවෙ ශෙනාලයා ඇඳුම අයන් කරන්න අම්මට දීලා එන්නම් කියලා පහළට යද්දි.

ශෙනාල්ටයි මටයි විනාඩි පහළොවක් තිබ්බත් ඇති ලැහැස්ති වෙන්න.

ශෙනාල් බාත්රූම් එකේ ඉන්නකන් මම අඳින්න ඇඳුමක් තේරුවෙ එදා අභීන් අරන් දුන්න ඒවගෙන්.

ෆිටෝන් රූම් එකේදි අභීන් ලස්සනයි කිව්ව වි කරක් තියෙන සුදු පාට අත් දිග ටී ෂර්ට් එක මම අතට ගත්තෙ කම්මුල් රත් වෙනවා දැනෙද්දි.

දැන් නම් ලෙඩේ වැඩි වේගෙන එන්නෙ නිහින්සයා.

ඒකත් ඇඳගත්ත මම අළුත් ඩෙනිමකුත් ඇඳගත්තෙ කණ්ණාඩිය ඉස්සරහට යන ගමන්.

ඔක්කොම අළුත් ඇඳුම්නෙ අෆ්ෆා.

ලැජ්ජ වෙන්න එපා යකෝ. උඹට මීට කලින් එහෙම එකක් තිබ්බද නෑනෙ.

කණ්ණාඩියෙන් පේන මටම බැනගන්න ගමන් මම කොණ්ඩෙ හදාගනිද්දි ශෙනාල් බාත්රූම් එකෙන් එළියට ආවෙ ඒත් එක්කම මට කෝල් එකක් එද්දි.

අභීන්ගෙන්.

ශෙනාල් ඇඳගන්නකන් මම කාමරෙන් එළියට ආවෙ කෝල් එක ආන්සර් කරන ගමන්.

" ලැහැස්ති වෙලා ඉවරද. අපි එන ගමන්."

" ශෙනාල් තාම අඳිනවා. විනාඩි පහක් යයි."

මම කිව්වෙ ෂර්ට් එකයි ඩෙනිමයි දාගන්න මහ ලොකු වෙලාවක් යන්නෙ නැති නිසා.

" එහෙනම් ලැහැස්ති වෙලා පහළට එන්න."

අභීන් කෝල් එක කට් කරද්දි ශෙනාල් ඇඳගෙන එළියටත් ආවා.

" පහළට එන්නලු."

මම ශෙනාල් එක්ක පහළට ආවෙ අපි පහළට එනකොටත් අභීන් නෙහාන් අයියා එක්ක ශෙනාල්ගෙ අම්මයි තාත්තයි එක්ක කතා කර කර ඉද්දි.

මට ඉස්සර වෙලා පහළට ආව ශෙනාල් එතනම නැවතුනේ නෙහාන් අයියව දැකලා වෙද්දි මටත් කරගන්න දෙයක් නැති උනා.

මමත් දන්නෙ නෑ නෙහාන් අයියා යනවා කියලා. අනික අභීන්ගෙ යාළුවා නිසා කොහොමත් යනවා කියලා මට අමතක උනා. ශෙනාල්ගෙ මූණ වෙනස් උනත් මම දන්නවා ශෙනාල් මේ ගමන නොයා ඉන්නෙ නම් නෑ. මොකද කොච්චර රණ්ඩු උනත් මම ඒ හැම වෙලාවෙම දැක්ක දෙයක් තමයි ශෙනාල්ට ඕන උනේ රණ්ඩු වෙවී හරි නෙහාන් අයියා එක්ක ඉන්න. මම හිතන්නෙ නෑ ශෙනාල් මෙතන ප්‍රශ්නයක් දාගනියි කියලා.