-අභී- |ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇ|✓

අනූ එක්වන දිගහැරුම

මම හිටියෙ අභීන්ගෙ අතේ එල්ලිලා ආව අය එක්ක කතා කරන ගමන් වෙද්දි මගේ පැත්තෙන් කියලා හිටියෙ තාත්තයි අක්කයි ශෙනාලයයි තව යාළුවො හතර පස් දෙනෙකුයි විතරක් උනා. අභීන්ගෙ නම් අප්පච්චිගෙ යාළුවො නෑදෑයන්ගෙ ඉඳන් අභීන්ගෙත් හෙන යාළුවො සෙට් එකක් හිටියෙ සමහර එවුන්ව මම ඇස් දෙකටවත් දැකලා නැති වෙද්දි.

ඔක්කොම ඉතින් සල්ලිකාර පුත්තු තමයි.

අන්තිමට අපි දෙන්නා ශෙනාලයයි නෙහාන් අයියයි ඉන්න තැනට එද්දි ශෙනාලයා ගිලිනවා.

ලංකාවට සාගතයක් ආවොත් ඉස්සෙල්ලම මැරෙන්නෙ මූව. කන්න නැති උනත් මූට කෑම පේන්න හරි තියෙන්න ඕනෙ. නැත්තන් සාංකාව. මෙහෙම ගියොත් මුට කන්න අරන් දෙන්න නෙහාන් අයියට තව බිස්නස් එකක් කරන්න වෙයි.

" බබී දැන් ඔය ඇති නැද්ද. ඔච්චර පැණිරස කන්න හොඳද ශෙනාල්."

" ඔන්න ඔන්න ඉතින්. බොසා රෝන්ග් සයිඩ් යනවනෙ. මට මොනවා කිව්වත් කමක් නෑ.. කෑම වලට නම් අනං මනං කියාගෙන එන්න එපා නෙහාන්. මන් උබව ඩිවෝස් කරලා දානවා."

ඇත්ත. ඇත්ත. ඩිවෝස් කරලා දාපම් ඔය එංගලන්ත කපුටව. කරකාර බඳින්නට කාලෙ හොඳා කියලා තව මාස දෙකකින් ආපහු උබයි මමයි බදිමු ශෙනාලයා. වැඩේ ඉවරනෙ.

එතනට ආවත් අභීන් එතනම හිටිය එයාගෙ අප්පච්චිගෙ වයසෙ වගේ තව එක්කෙනෙක් එක්ක කතා කරද්දි මම අර ඩබලගෙ කතාවට කන් දීගෙන හිටියා. අභීන් කට්ටිය එක්ක කතා කරද්දි කියන මෙලෝ මගුලක් තේරෙන්නෙ නැති මම අක්කා ළඟට ගියේ පොඩි එකා ආව වෙලාවෙ ඉඳන්ම අඬලා අඬලම හෙම්බත් වෙලා ඉද්දි.

සද්ද වලටයි ලයිට් එළි ටිකයි එක්ක කොල්ලට අමාරුයිද කොහෙද.

" මාමියා ළඟට එනවද මාමියගෙ චූටි කොල්ලා."

නහයත් රතු කරගෙන ඉන්න කොල්ලට මම අත දික් කරද්දි චූටි බෝ එකක් එක්ක ඇඳගෙන ඉන්න සූට් එකට බෝලයක් වගේ ඉන්න කොල්ලගෙ හුරතල් පාට වැඩි වෙලා තිබුණෙ සපත්තු දෙක නම් ලොකූ එතනම තිබුණු පුටුවක් උඩින් තියලා තියෙද්දි. මම කතා කරපු පමාවට මගෙ අතට ආව කොල්ලා මගෙ උරහිස උඩ ඔළුව තියාගත්තෙ මම හිමින් ඒ පිට පිරිමදින ගමන් අභීන් ළඟට යද්දි.