Chapter ● 36 ●
ချန်ခေါ့က ကျန်းယွီသော်အား မူးဝေမေ့မြောသွားအောင် ထိုင်ခုံနှင့် ရိုက်ချချင်သည်အထိ မျက်နှာပူပြီး ကသိကအောက်ဖြစ်နေမှုကို စားပွဲထိုးက လာရောက်ကယ်တင်လိုက်သည်။
"နံပါတ် ၂၃၊ ခင်ဗျားတို့အလှည့်ရောက်ပြီ"
စားပွဲထိုးက ကန့်လန့်ကာကို လှပ်ပြီး တဲအတွင်းသို့ လှမ်းအော်လိုက်သည်။
ကျန်းယွီသော်က ဘာမှမဖြစ်သကဲ့သို့ ချန်ခေါ့အား ဝမ်းမြောက်စွာ ဆွဲခေါ်သည်။
"သွားရအောင်။ နံပါတ် ၂၃ က ကျွန်တော်တို့ပဲ"
ဘယ်လို ဆိုင်အစုတ်အပြတ်လဲ...။
စားပွဲထိုးက 'နံပါတ် ၂၃၊ သုံးဆောင်လို့ရပါပြီ' ဟုတောင် မပြောဘဲ၊ သည်လောက်အထိ ရိုင်းရိုင်းပျပျနှင့် အလှည့်ရောက်ပြီလို့ ပြောလိုက်ရလား...။
ဘာကို အလှည့်ရောက်တာလဲ။
ရေချိုးဖို့ အလှည့်ရောက်တာလား။ ကားပေါ်တက်ဖို့ အလှည့်ရောက်တာလား။ လက်မှတ်ဝယ်ဖို့ အလှည့်ရောက်တာလား...။
သို့သော် ဆိုင်ထဲသို့ဝင်လိုက်သည်နှင့် စွန်တန်ငါးဟင်း၏ ချဉ်စူးစူး အမွှေးရနံ့ခပ်ပြင်းပြင်းကို ရလိုက်သည်။ သို့နှင့် ချန်ခေါ့သည် စားသုံးသူဧည့်သည်အပေါ်ရိုင်းပျသော သူတို့၏အပြောအဆိုကို ခွင့်လွှတ်လိုက်တော့သည်။
"ဟင်းရည်ကို ဘာအရသာယူမှာလဲ"
စားပွဲထိုးက မေးလာသည်။
ကျန်းယွီသော်က ချန်ခေါ့အားကြည့်လိုက်သည်။
"ဘာဟင်းရည်တွေရှိလဲ"
ချန်ခေါ့က မေးသည်။
"ချဉ်ငန်၊ ချဉ်စပ်၊ မာလာချဉ်၊ ရိုးရိုးချဉ်၊ အချဉ်စူးစူး"
စားပွဲထိုးက တစ်ခွန်းတည်းနှင့် ရှိသမျှဟင်းရည်အရသာကို တရစပ်ပြောလာသည်။
နေ့စဉ်နေ့တိုင်း လာရောက်စားသုံးသူများကို ပြောပြနေရသောကြောင့်ထင်သည်၊ စားပွဲထိုးက အလွန်ကျွမ်းကျင်စွာ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်ပြီး အံ့သြစရာကောင်းလောက်အောင် စကားပြောနှုန်းလည်း လျင်မြန်သွက်လက်လှသည်။ ချန်ခေါ့သည် ချဉ် ဟူသောစကားလုံးမှလွဲလျှင် ကျန်သည့်စကားများအားလုံးကို ဘာမှမမှတ်မိတော့ပေ။
YOU ARE READING
《ဖြေဆေး》- ဘာသာပြန် 『Completed』
General Fictionဖြေဆေး - ကျယ်ယောက် (ဘာသာပြန်) မူရင်းစာရေးသူ - ဝူးကျယ် / Wu Zhe
