Chapter ● 97 ●
ဖုန်းချလိုက်ပြီးနောက် ချန်ခေါ့သည် အချိန်အတော်ကြာအောင် ငိုင်တွေနေသည်။ ကျန်းယွီသော်က မစ်တီးအေးတစ်ဘူးဖြင့် သူ့မျက်နှာပေါ်လာကပ်လိုက်တော့မှ သူသတိပြန်ဝင်လာသည်။
"မင်းဆိုင်ကဟာလား"
ချန်ခေါ့က မစ်တီးဘူးကိုလှမ်းယူပြီး ကြည့်လိုက်သည်။
"ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ။ ကျွန်တော့်ဆိုင်မှာက အခုအချိန်မှာ ဘိလပ်မြေနဲ့ကြွေပြားတွေပဲရှိတယ်"
"ဘေးဆိုင်ကဝယ်လိုက်တာလား"
ချန်ခေါ့က ရယ်လိုက်ရင်းပြောသည်။
"ဘေးဆိုင်က ပို့လာတာ"
ကျန်းယွီသော်က အသံကိုနှိမ့်လိုက်သည်။ အစ်မကြီးတစ်ယောက် ဖွင့်သောဆိုင်ဖြစ်သည်။
"ချန်ချင့်က သူများနဲ့ရင်းနှီးသွားအောင်တောင် သွားရောလိုက်ပြီးပြီ"
"ချန်ချင့်က ဘယ်ဆိုးလို့လဲ"
ချန်ခေါ့က ဘေးနားရှိဆိုင်ထဲကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ချန်ချင့်သည် ဆိုင်၏ကောင်တာရှေ့တွင်ထိုင်ပြီး အစ်မကြီးနှင့်စကားစမြည်ပြောနေသည်။
"သူဒီလောက်ဖော်ရွေမှန်း အရင်တုန်းကမသိခဲ့ဘူးပဲ"
"ချေးကို ဖော်ရွေရမှာလား။ အစ်မကြီးရဲ့သမီးက ဒီနှစ် ပထမနှစ်တက်နေတာ။ အခုကျောင်းပိတ်တော့ ပြန်လာတာ။ တစ်ခါတလေမှာ လာဝိုင်းကူလုပ်ပေးတယ်။ ဒီဟာကြောင့်သာမဟုတ်ရင် သူလား အစ်မကြီးနဲ့ စကားတစ်ခွန်းလောက်အပိုထပ်ပြောနေမှာ"
"မင်းတို့ဆိုင်မှာလည်း ရှိတယ်မလား၊ ကောင်မလေးက။ ကောင်မလေးက ကြည့်မကောင်းလို့လား"
"တော်တော်ကောင်း ... ..."
ကျန်းယွီသော်က စကားကိုတစ်ဝက်တစ်ပျက်နှင့်ရပ်လိုက်ပြီး -
"သခင်လေး ခင်ဗျားကျွန်တော့်ကို စကားလာနှိုက်နေတာလား"
"ငါက အဲဒီလိုသဘောထားသေးသိမ်တဲ့သူမို့လို့လား"
"ကျွန်တော်ဘယ်သိမလဲ။ ခင်ဗျားနဲ့တွဲပြီးနောက်ပိုင်းမှာ ကောင်မလေးတွေနဲ့အဆက်အဆံလုပ်ဖို့ အခွင့်အရေးရတာ ဒါကပထမဆုံးအကြိမ်လေ။ ဒီလိုကိစ္စအတွက် ခင်ဗျားသဘောထားကြီးလားသေးလားဆိုတာ ကျွန်တော်ကဘယ်လိုလုပ်ပြီးသိမလဲ"
YOU ARE READING
《ဖြေဆေး》- ဘာသာပြန် 『Completed』
General Fictionဖြေဆေး - ကျယ်ယောက် (ဘာသာပြန်) မူရင်းစာရေးသူ - ဝူးကျယ် / Wu Zhe
