《ဖြေဆေး》- ဘာသာပြန် 『Completed』

အခန်း - ၄၇

Chapter ● 47 ●

ချန်ယိက မိမိအား အိမ်ပြန်လာရန် ဖုန်းဆက်ခေါ်ရာတွင် ငြင်းဆိုလိုက်ပြီးနောက် ချန်ခေါ့၏ဖုန်းသည် နောက်တစ်ခါထပ်ပြီး မမြည်လာတော့ပေ။ ဖုန်းအဝင်ခေါ်ဆိုမှုရော၊ မက်ဆေ့စာတိုပါ တစ်ခုမှ လက်ခံရရှိခြင်း မရှိတော့ပေ။

အားလုံးက နှစ်သစ်ကူးကာလအတွက် ကျောင်းပိတ်ရုံးပိတ်ကာ အားလပ်ရက်ရကြပြီ။

နှစ်သစ်ကူးအချိန်အခါကို ဖြတ်သန်းကြမည့်သူများက အချင်းချင်းဆက်သွယ်ကြပြီး၊ နှစ်သစ်မကူးသည့်သူက အမေ့လျော့ခံများ ဖြစ်သွားကြသည်။

ငယ်စဉ်ကတည်းက ကျင်လည်ခဲ့သော အသိုင်းအဝိုင်းပတ်ဝန်းကျင်မှ ထွက်ခွာလာပြီး မည်သည့် နေထိုင်မှုပတ်ဝန်းကျင်စက်ဝိုင်းအသစ်ထဲတွင်မှ နေသားမကျသေးသော ချန်ခေါ့လိုလူအဖို့မူ ပြောစရာတောင် မလိုနေတော့ပေ။

ယခုကဲ့သို့ အထူးတလည်ဖြစ်နေသောနေ့ရက်ကာလတွင် သူ့အား နောက်ထပ် သတိတရရှိမည့်သူ ရှိလောက်တော့မည်မဟုတ်ပေ။

မဟုတ်သေးဘူး။ ဟိုတယ်ကတော့ သူ့အား သတိတရရှိနေသေးသည်။

သူသည် ဟိုတယ်က ပေးပို့လာသော နှစ်သစ်ကူးလက်ဆောင် လက်ခံရရှိခဲ့သည်။

မဟုတ်ဘူး။ ဤသည်ကို သတိတရရှိသည်ဟု ပြော၍မရပေ။

သည်နေရာတွင် သူသည် အခြား များစွာသောလူများကဲ့သို့ "လေးစားရပါသော ဧည့်သည်တော်" ဟု ခေါ်ဝေါ်ခံရခြင်းဖြစ်ပြီး ချန်ခေါ့ဟူသော နာမည်ဖြင့် လက်ခံရရှိခဲ့ခြင်းမဟုတ်ပေ။

လက်ဆောင်ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သော် အထဲတွင် ပစ္စည်းမျိုးစုံထည့်ထားသော ဘူးအမျိုးမျိုးပါဝင်သည်။ မုန့်ပဲသရေစာဘူး၊ သစ်သီးခြောက်ဘူးနှင့် လတ်ဆတ်သောသစ်သီးတစ်ဘူးလည်း ပါဝင်သည်။ ထိုပစ္စည်းများအားလုံးသည် တရုတ်ရိုးရာနှစ်သစ်ကူးချိန်တွင် သူ့အိမ်က ပြင်ဆင်ထည့်သွင်းလေ့ရှိသော ပစ္စည်းများဖြစ်သည်။

ချန်ခေါ့သည် ကြက်ဥခေါက်မုန့်တစ်ခုကို ယူစားလိုက်ပြီး အချိန်ကိုလည်း တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ နေ့လယ်တောင် မရောက်သေးပေ။