အတွဲ( ၃ )၇၀ခုနှစ်များမှစည်းကမ်းကြီးသည့်ဇနီးသည်

Part 368

မနေ့တုန်းကလည်း ရှောင်၀မ်အား လှည့်စားကာ မျက်နှာသစ်နေစဥ် ရေထဲတွင် နှာခေါင်းနှစ်ထားပြိး အချိန်အတော်ကြာသည်အထိ အသက်ရှူအောင့်ထားကာ ယက်ကန်ယက်ကန်ဖြင့် ရေနစ်နေသည့်အလား လုပ်ပြသဖြင့် ရှောင်၀မ်သည် ကြောက်လန့်သွားကာ အော်ငိုလေသည်။

လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်သုံးရက်ကလည်း စွန်အသစ်လုပ်ထား၍ စွန်သွားလွှတ်ကြမည်ဟုဆိုကာ ရှောင်၀မ်အားခေါ်သွားပြီး ကလေးကို မြေကြီးထဲတွင် မြှုပ်ထားလေသည်။ ပြီးနောက် ပန်းပန်ပေးကာ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ရွှံ့များပေနေစေပြီး သတို့သမီးလုပ်တိုင်း ဆော့နေတာဟု ဆိုလေသည်။ သို့ဖြစ်၍ လင်းလန် တံမြက်စည်းဖြင့် ရိုက်မိသေးသည်။ နှစ်ရက်ခန့်ငြိမ်သွားသော်လည်း နှစ်ရက်ပြီးသည့်အခါ ယခင်လို ပြန်ဖြစ်သွားဆဲပင်။

အဓိကအချက်မှာ စန်း၀မ်သည် တ၀မ်ကဲ့သို့ အမှတ်သားဉာဏ်မရှိသေးခြင်းပင် ။ အရိုက်ခံရနေစဥ်တွင် အောဟစ်ငိုယ်ိုနေမည်ဖြစ်သော်လည်း အသားမနာတော့လျှင် မေ့သွားမည်သာ။

သို့ဖြစ်၍ အပြစ်ပေးဆုံးမခြင်းသည် စန်း၀မ်အတွက် အလုပ်မဖြစ်ပေ။

လင်းလန်အား စိုးရိမ်နေစေသည်မှာ တ၀မ်ရော စန်း၀မ်သည် အတူတူနှင့် အနူနူဖြစ်နေကြ၍ပင်။

တ၀မ်သည် သတ္တ်ိရှိကာ ကြံကြံဖန်ဖန် လုပ်တတွသော်ငြား စန်း၀မ်သည် စိတ်လိုက်မာန်ပါ လုပ်တတ်ပြီး သည်းညည်းခံတတ်ခြင်းလည်းမရှိ ။ " ငါကတော့ ဘာလုပ်နိုင်တယ် မင်းကတော့ မလုပ်နိုင်ဘူး " " ဘယ်သူမှ မလုပ်ရဲလည်း ငါလုပ်ရဲတယ် " ဟုဆိုကာ ကြွား၀ါပြတက်သူလည်း ဖြစ်ပေသည်။

ယခင်ဘ၀တွင်လည်း ထို့အတွက်ကြောင့် သေသွားရတာပင်။

ယခုဘ၀တွင်လည်း ထိုသို့ဖြစ်လာမည်ကို လင်းလန် စိုးရိမ်မိသည်။ သို့ဖြစ်၍ နေ့တိုင်း သင်ကြားပေးနေသော်လည်း စန်း၀မ်သည် ဒီဘက်နားက၀င် ဟိုဘက်နားကထွက်လုပ်ကာ သူမ ပြောသည်များအား အရေးမထား။

တုန်ဟွိုင်ဟွက ကလေးက ငယ်သေးလို့ပါဟု ပြောသော်ငြား လင်းလန် စိုးရိမ်နေဆဲပင် ။