Dear Kakashi (+18)

74. Bölüm- Ova Bölüm

Hatırlatma. Ova bölümlerinde Ouka kaçırılmamış, ablası ve eniştesi ile birlikte yaşamaktadır. Bu bölümlerde Rin ölmemektedir, Obito kötü tarafa geçmiyor. Ouka'nın adı İzumi'dir. Hatırlatma bitti iyi okumalar. (Ufak bir spoi belki ilerleyen zamanlarda İtachi ile ilgili bölümlerde gelebilir.)

"Abla... Abla... Sence ufaklık beni duyuyor mudur?"

Ablamın büyük karnını dürttüm. Karnı o kadar büyüktü ki içinde ki bebeğin kocaman olduğunu düşünüyordum çoğu kez. "İzumi onu dürtmekten vazgeç artık. Evet o seni duyuyor." Yattığım yerden hızlıca kalkıp bağdaş kurarak oturdum. İki elimi de karnının üzerine yerleştirdim. "Hadi, hadi beni duyduğunu bana göster." Bebekle konuşurken heyecanım bitmek bilmiyordu. Nefesimi tutup tekme atmasını ya da hareket etmesini bekliyordum.

"Teyzene tepki ver hadi hadi..."

Herhangi bir hareketlilik yoktu. Mutfaktan elinde su bardağı ile içeriye giren eniştem bana seslendi. "İzumi ne yapıyorsun?" Onu susturdum. "Yeğenim ile iletişim halindeyim, enişte. Bize izin ver lütfen." Dikkatlice karnının üzerinde elimi değiştirdim. Eniştemin kıkırtısı çoğaldı. Su bardağını ablama verirken ben hala bebekle uğraşıyordum.

"Bebek beni duymuyor musun?"

"Ona bebek dersen sana tepki vermez İzumi." Kötü bakışlarımı enişteme çevirdim. Ablamın diğer tarafına oturdu ve elini karnının üzerine yerleştirdi. "Ona ismi ile hitap et. İşte böyle." Boğazını temizledi ve nazik bir ses tonu ile konuştu. "Naruto iyi misin? Biz hep birlikte senin gelmeni bekliyoruz. Annen, ben ve teyzen seni çok merak ediyoruz." Benim saatlerce uğraşlarımı eniştem hızlı bir şekilde halletmişti. Sesini duyduğu an harekete geçmişti. Avcumun içinde hissettiğim tekmesi ile gülüşüm çoğaldı. "Bunu hissettim. Naruto beni duyuyor musun?" Elimi karnının üzerinde dolaştırdım. Fakat bir tepki yoktu.

Öfkeyle elimi geriye çektim. "Ablamı en çok ben seviyorum. Ablamda en çok beni sevecek." Henüz anne karnın da olan bir bebekle kavga ettiğime inanamıyordum. Dilimi uzattım ve beni görmeyen bir bebeğe dil uzattım. "Bence seni fazlasıyla sevecek İzumi." Ablam saçımı okşarken geriye yaslanıp kollarımı göğüslerime bağladım. Dudak büzerken konuştum. Aslında üzgündüm.

"Sadece beni duyduğuna emin olmak istiyordum."

Eniştem güldü. "Merak etme İzumi. Eminim seni çok sevecektir. Hatta çoğu kez zamanını seninle geçirecektir." Omuzlarımı silkerken mızmız bir çocuk gibi surat astım. Biz henüz doğmamış Naruto ile oynarken kapı çalmıştı. Eniştem hızlı hareketlerle kapıyı açtığında içeriye şaşkınlık nidası doldurmuştu.

"Çocuklar?"

"Sensei, İzumi burada mı?"

Obito'nun sesini duyunca oturduğum yerden fırladım. Hızlı hareketlerle kapıya ulaştım ve Rin ile Obito'ya gülümsedim. "Senin için gelmişler, İzumi."

"Rin, Obito burada ne işiniz var?" Çoktan akşam olmuştu. Neden buraya gelmiş olabilirlerdi ki? Rin'in yumuşak sesi bana ulaştı. "Kakashi'nin doğum günü yaklaştı. Biz onun için bir plan yapalım dedik." Kalbim heyecanla attı. Ellerimi birbirine vurdum. "Bu muhteşem bir fikir. Abla Rin ve Obito ile gidebilir miyim?"

"İzumi çok geç oldu!" Bana kızacağını biliyordum bu yüzden ağlamaklı bakışlarımı enişteme çevirdim. "Enişte..." Bir süre gözlerimin içine bakan eniştem sonunda dayanamadı ve başını sallayarak izin verdi. "Fakat Obito iki kız da sana emanet."

"Ehe! Sensei merak etme ikisini de koruyacağım!"

Elini yumruk yapıp göğsünün üzerine koyarken ona göz devirdim. Bir kaç adımda enişteme ulaşıp ona sarıldım. "Enişte seni ablamdan daha çok seviyorum." Saçımı karıştırdı. "Bunu ablan duymamış olsun İzumi."