Girdap

10

Hala bekliyorduk. Annem biraz olsun Kübra teyze sayesinde sakinlemişti ama gözlerini de benden almıyordu. Karşımdaki duvara sabitçe bakıyordum sadece. Kimse girip çıkmamıştı, bir haber yoktu. Kazağımdaki kanlar bile kurumuştu. Koridordaki asansörün sesi geldiğinde o yöne dönmedim. Kim gelirse gelsin umurumda değildi. Babam gelmeyecekti ve gelen umurumda olmayacaktı. Ablam hızla yerinden kalkıp ''Baba!'' Demeseydi o yöne dönmezdim. Ama döndüm ve o andan başka yıkılacağım an olmamıştı. Babam kanlı canlı karşımdaydı.

Hayal mi görüyordum? Annem kalkmamıştı ve gayet sakindi. Bir plan mıydı yoksa? Plan olsa ablam bana vurmazdı. Onun haberi yoktu belki de. Onlara boş gözlerle baktım sadece. Babam onları es geçip önümde eğildi. Tek dediği ''Özür dilerim.'' olmuştu. Ne için diliyordu ki? Ona kafamı eğdiğimde gözümden bir yaş aktı. ''Baba yaşıyorsun!'' Ablam yanımıza gelip babama sarıldı. Ablam beni suçlarken şimdi babama mı sarılıyordu? ''Küçük bir tehlike vardı başımızda. Böyle olsun istemezdim.''

Ablam hızla gözlerini sildi. ''Olsun babacığım. Yaşıyorsun sonuçta.'' Ona döndüğümde dediklerine inanamadım. Burda yıkılan bendim. Bana tokat atmıştı ve belki de ölene kadar onu unutamayacaktım. Zaten bana yaptığı en kötü şeyi yapmıştı ama o tokadı haketmemiştim. Annem yanıma oturup bana sarıldı. ''Ben böyle olacağını bilmiyordum bebeğim. Özür dilerim.''

Sadece elimi sırtına koydum. Sarılmadım. Onunda bir suçu yoktu sonuçta. Benden ayrıldığında babama döndüm. ''Beni suçlayabilirsin. İstersen yüzüme bile bakma bebeğim ama mecburdum. Sana bir şey olmasın diye söyleyemedim.'' Tebessüm ederek başımı salladım. Kısılmış sesime rağmen konuşmaya çalıştım. ''Biliyorum baba, biliyorum.'' Gözlerimi silip ayaklandığımda o da yerden kalktı. Uzanıp ona sarıldım. Karşılık vermesini beklemeden de çekildim. ''Neyse ki yaşıyorsun. Buna sevinebilirim.''

Ablama bakmadan yürürken Gürkan amca ve Kübra teyzeyi görmemle durdum. Gözleri dolmuştu onun da. Oğulları da beni kandırmıştı zaten. ''Sizden de özür dilerim bu gece için.'' Üzerimdeki kanlara, pardon yapay kanlara dönüp güldüm. ''Suçlu olan belli zaten.'' Yavaş ve sessizce oradan uzaklaşıp dışarı çıktım. Korumalar hala duruyordu. Onlara ilerlediğimde hemen arabanın kapısını açmışlardı. Onlarda ordaydı ve bilmeme ihtimalleri yoktu. ''Eve gidelim.''

Araba hareket ettiğinde telefonumu elime aldım. Kimi arayacaktım ki? Elim A harfinin üstüne gitti. Aramadan çıktım. Yeni bir mesaj düşmüştü. Sahne hava durumundan dolayı yarına alınmıştı. Benimde çok halim vardı ya zaten. Onaylayıp kapattım. Sessizce yolu izledim. Gözlerim gidiyordu ama hala görebiliyordum.

''Geldik efendim.'' Arabanın durmasıyla yavaşça inerek eve ilerledim. Arkamdan da araba gelmişti. Muhtemelen annemlerdi. Odama çıktığımda direkt olarak banyoya girdim. Üstümdekilerden kurtulup suyun altına girdim. O kanlar kazağımda değil de üstümdeydi sanki. Annemin ısrarına rağmen değiştirmemiştim. Onunla konuşmamıştım bile. Ağlamadım. Vücudum bile buruşana kadar suyun altında kaldım. Bornozuma sarıldığımda giyinmek bile zor gelmişti. Havluyla yatağın içine girmeden yattım.

Bir süre tavanı izledikten sonra kapım çaldı. Cevap vermedim. Yavaşça açıldığında da dönmedim. ''Gelebilir miyim?'' Annemin ince ve naif sesi odayı kapladı. Kapıyı kapattığında ona arkamı dönerek yattım. Yatağıma kadar adımlarını duyduğumda da cevap vermedim. Usulca oturup havluma dokundu. ''Hasta olmaz mısın böyle?'' Bunu düşünmemin sırası bile değildi ama o anneydi işte. Yanıma yatıp arkamdan sarılmasıyla gözümden bir yaş aktı. Gözlerimi kapattım. ''Özür dilerim bebeğim.''

''Baban yelek giydiğini söyleyince sadece ufak bir saldırı sanmıştım. Her şey kontrolüm altında dedi.'' Evet beni kandırarak her şey kontrolünün altındaydı. ''Bana söyleyebilirdi.'' Islak saçlarımı okşadı. ''Sana söyleseydi sen panik yapacaktın, böylesi daha kötü oldu biliyorum.'' Babam neyse de Araf neden öyle demişti o zaman? ''Ece adına senden özür dilerim. Baban bu yönden de bana söylemişti ama engel olamadım.'' Konu ablamda değildi. ''Sorun değil.'' Burnunu çektiğinde kalkar gibi oldu. ''Baban da çok pişman böyle olduğuna ama onunda başka çaresi yokmuş. Konuşmak istersen aşağıda bekliyor.'' Kafamı salladığımda saçlarımı öpüp çıktı. Konuşup konu kapansın istiyordum.