🩸Ｂｌｏｏｄ ｉｎｋ🩸جوهر خون

P. 31 Insignificant بی اهمیت

پارت : سی و یکم (بی اهمیت)

زمانی که هوسوک کوله ای رو روی شونه اش میندازه و میره به جونگکوک کمک کنه تا بلند بشه، رشته ی نگاه اون دو نفر پاره میشه.

مینهی درحالیکه خشکش زده، سرجاش ایستاده و به این فکر میکنه، یعنی موقعی که داشته از درخت می افتاده پایین، سرش تا چه حد ضربه خورده؟

+ من؟!...

یه بلایی سرش اومده!

حتما همینطوره!

حتما موقعی که داشته از درخت می افتاده پایین، سرش به جای بدی خورده که اینجوری نگاهش میکنه.

یه نگاهی که انگار از زنده بودن مینهی خیالش راحت شده!

و این نگاه عجیب، باعث میشه که احساسات ضد و نقیضی رو در لحظه تجربه کنه.

تهیونگی که تا اون لحظه مثل سپر بلاش بود، ازش دور میشه تا دوست زخمیش رو بلند و بهش کمک کنه تا تعادلش رو بین پاهای لرزونش حفظ کنه.

جونگکوک مثل مترسکی زوار در رفته تو بغل تهیونگ و هوسوک در حال سر خوردنه و سعی میکنه آروم و لرزون قدم برداره.

انگار که اون اتفاقات و زخم هایی که روی بدنش به جا مونده بودن، برای چندین سال پیشه و در عین حال حس میکنه که همین چند لحظه پیش اتفاق افتاده!

با دیدن چهره اش، یادش میاد در اثر برخورد به اولین شاخه، تا چه حد صورتش از درد جمع شده بود.
ولی الان حالش بهتر به نظر میرسه و اینو با قدم های آرومی که برمیداره، میشه فهمید.

همین آدم، یه روزی میتونست کل افراد این منطقه رو به خاک سیاه بنشونه!

هوسوک به خاطر قدم های مورچه ای جونگکوک، اخماش تو هم میره.

# کوک، میدونم تازه از دم مرگ برگشتی ولی... باید یکم عجله کنیم!

جونگکوک به خاطر حرف هوسوک، نفس عمیقی میکشه.

مینهی میتونه به وضوح ببینه که اون پسر مو مشکی تموم قدرتش رو جمع میکنه، کمرش رو صاف و شونه های افتادش رو بالا میاره.

جونگکوک در حالیکه دندوناش روی هم فشار میده، دستاش رو از دور گردن هیونگاش برمیداره و روی دو پاش می ایسته.

فقط غرور و اراده اش بود که بهش کمک میکرد تا سرپا بشه!

تو همین حین نگاه جونگکوک بهش میفته و مینهی میتونه قسم بخوره که برای یه لحظه گونه هاش گُر گرفته بودن ولی انقدر کوتاه بود که اونو به شک بندازه!

بلافاصله نگاهش رو برمیگردونه، انگار میخواد فراموش کنه که داشت با ملایمت نگاهش میکرد.

_ حالا، یونا. حتما باید میرفتی و از اون درخت لعنتی میپریدی؟!

خب!