🩸Ｂｌｏｏｄ ｉｎｋ🩸جوهر خون

P. 51 The duality of jeon.jung.kook دوگانگی جئون جونگکوک

پارت : پنجاه و یکم (دوگانگی جئون جونگکوک)

+ تو... چی؟!

باید اعتراف کنه که یکم گیج کنندست.

اینطور نیست که نتونه متوجه درخواستش بشه؛ چیزی که اون میخواد گذاشتن لبهاش روی اثر خلق شده توسط دستای خودشه، اثری که هرچیزی که تا به حال بوده و هست و میتونه باشه رو بیان میکنه.

در واقع میشه گفت این مینهی نیست که اون میخواد ببوسه؛ چیزی که اون میخواد اینه که تمام رد جوهری که روی پوستش به نمایش گذاشته شده رو حس کنه.

مینهی از خواسته ی عجیبش و اینکه انقدر رک و بی پرده مطرحش کرده، حسابی گیج شده.

جونگکوک جذبش شده و میخواد لمسش کنه، اونم جایی که یه نشان دائمی روی پوستش گذاشته.

مثل حیوون نری که روی اعضای قبیله اش نشونه میذاره.

چیزی که مینهی رو گیج میکنه اونه.

جوری که بهش نگاه میکنه.

لبهاش به طرز شیرینی جمع شده و برخلاف تضاد خشنش با حلقه های سیاه فلزی روش، معصومانه آویزون شدن.

پوست صورتی لب پایینش از اونجایی که به دندون گرفته بودش به قرمزی میزنه، اما این قرمزی نمیتونه فاصله ی ملایم و لطیف بین اون لبها رو از بین ببره.

اما چشم هاش...

توی چشم هاش وقاحت و شعله ی ناب خواستن جریان داره.

پلک های پر از مژه اش الان سنگین و خمارن.
و تقریبا سیاهی داغ و سوزان پشتشون رو میپوشونن؛ سیاهی ای که داره نفسش رو ازش میدزده.

زاویه ی تیز ابروهای سیاه و ضخیمش پایین پیشونی پهنش قرار داره که با یه دسته از تار موهاش، روش سایه افتاده.

جونگکوک تا جایی که میتونه بهش نزدیک میشه.

پیشونیش، پیشونی مینهی رو لمس میکنه و در حالیکه نفس هاشون با هم قاطی شده، لبهاش از هم باز میشه.

جوری به مینهی نگاه میکنه که انگار جلوی یه آدم تشنه توی بیابون، اون آخرین جرعه ی آبه.

احساس نیاز و خواستن پوستش رو میسوزونه، هوا داخل ریه هاش سنگین شده و گیر کرده، انگار که آتیش توی دلش باعث شده دود بهشون برسه.

لبخند کیوت گوشه ی لبش تلاش ضعیفی هست برای پنهان کردن شرارت توی چشم هاش.

داشت عقلش رو از دست میداد که اون چطور میتونه دوتا حس کاملا متفاوت رو تو یه حالت چهره به تصویر بکشه.

هر کدوم از اعضای صورتش رسما مخالف اون یکی هستن؛ چشم هاش شیطنت آمیز اما لب هاش شیرینه، ابروهاش زاویه دار اما قوس گونه هاش شاداب و بی خطره.