Surrender

Sabah Uyandığında Görmek İstediğin Kişi

Bölüm şarkısı Skylar Grey-Coming Home. Bölümle pek alakası yok sözlerin. Sadece bunu dinleyerek yazdım :D

Hepinize iyi okumalar :)

Kerem ile ne kadar süre o şekilde kalmıştık bilmiyordum. Saatler bile olabilir. Tek bildiğim havanın karardığıydı. Derin derin nefes aldı ve kafama var ile yok arası bir öpücük kondurup yerinden kalktı. Ne olduğunu anlamaya çalışırken hiçbir şey demeden çıktı. İçeriden sesler geldikten sonra evin kapısının da açılıp kapandığını duydum. Kendimi sırt üstü yatağa atıp sesli bir şekilde nefes aldım. Sanki günlerdir uyumuyormuş gibi hissediyordum. Fiziksel olmasa da zihinsel olarak çok yorgundum. Resmen sürünerek pijamalarımı giydim ve saatin kaç olduğunu umursamadan yatağın içine girdim. Aç bile değildim ki kahvaltıyla duruyordum. Pikeme sarılıp yatağımın sol yanındaki pencereden dışarıya bakmaya başladım. Çiçekler ve fazla uzun olmayan ağaçlarla kaplı bir sokakta yaşıyorduk. Etrafta ufak tek katlı evler vardı tıpkı bizimki gibi. Sakin, pek kimsenin geçmediği bir sokaktı. Bazen insan bile olmuyordu. Kapımın tıklatıldığını duyunca dikkatimi boş sokaktan çektim ve kapıya döndüm. Gece yavaşça içeriye girdi.

"Selam."

"Selam."

"Kerem ve Burak gitti. Annen geldi. Arkadaşlarıyla yemek yiyip gelmiş. Ben de bir şeyler atıştırdım."

"Durum bildirimi yapıyorsun yani."

"Hıhı."

Hala kapının önünde dikilmiş bana çekingen çekingen bakıyordu. Sonunda sesli bir şekilde nefes verdi.

"Bana kızgın mısın?"

"Esas sen bana kızgın mısın?"

"Hayır." Durdu ve düzeltti. "Artık değil."

"Ben de hiç kızmamıştım zaten."

"Neden?"

"Çünkü neden öyle söylediğini biliyorum."

"Ben sadece aklını başına getirmek istemiştim. Yani buraya geldiğimizden beri Kerem'e nasıl davrandığını görüyorum ve sinirleniyorum. Çünkü o bunları hak etmiyor Zeynep. 1 ay boyunca ne halde olduğunu gördüm. İnan bana gerçekten kötüydü. Şimdi o burada çok çabalıyor ama sen ona berbat davranıyorsun. Sizi böyle görünce üzülüyorum ve sana sinirleniyorum. Kendine gelmen için söyledim onu. Sana kızdığımı anlarsan kendini toparlarsın diye. Kerem orada seni mutlu etmeye çalışıyordu ama sen ona sana küfrediyormuş gibi davrandın. Çocuk orada ben gelmeyeyim siz gidin dedi sen sesini bile çıkarmadın."

"Sen ne zaman Kerem'in tarafına geçtin?" dedim alınmış gibi yaparak.

Yatağa gelip yanıma uzandı.

"Sana ne kadar değer verdiğini gördükten sonra."

"Ben hala öyle düşünmüyorum."

"Yapma Zeynep ya."

"Tamam abartıyorum ama elimde değil."

"Kerem kötüydü biliyorum ama çok acı çekti. Hatalarının farkına vardı ve değişti. Bunu ben bile görebiliyorum sen nasıl göremiyorsun?"

"Görüyorum..."

"Ama görmemiş gibi davranıyorsun."

"Yani öyle de denebilir."

"Bak ben, o, hiçbirimiz senin burada nasıl günler geçirdiğini bilemeyiz ama onun nasıl günler geçirdiğini biliyorum. Sen gittiğinde boynuma sarılıp nasıl ağladığını sadece ben biliyorum. Senin ona karşı sarf ettiğin her kötü cümlede dimdik ayakta durup senden vazgeçmeyeceğini söylediği zamanda yanında ben vardım. Sen burada fotoğraflar koyup, Kerem'i umursamıyorum diye kendi kendini kandırırken o, ben Zeynep'i geri kazanacağım dedi. Ona bırak artık, unut Zeynep'i dedik, asla dedi. Bunları ben gördüm, sen değil."