Bölüm şarkısı Alex Hepburn-Under.
İyi okumalar :)
“Hiç ayrılmayacakmış gibi önce, sonra hiç kavuşamayacak gibi sımsıkı güldüler birbirlerine. Biri uzağa gitti, biri hep uzaklara baktı geceleri…”
* * * * * * *
Sonunda Burak ile birbirimizden ayrıldığımızda şaşkınca yüzüne bakıyordum. Şuan kızardığımı ve gözlerimin kocaman olduğunu tahmin etmek hiç zor değildi. Burak’ın ilk başta gözleri parlıyordu. Sonra bakışları düşünceli bir hal aldı. Benim ise içim kıpır kıpırdı. Uzun zaman sonra kelebekler geri dönmüştü ve hiç gidecek gibi durmuyorlardı.
“Burak…”
“Şşş. Ben konuşacağım.”
Şimdi şaşkınlığım daha da artmıştı. Kafamı salladım.
“Gece…be..ben.”
“Sen?” dedim beklentiyle. Konuşurken zorlandığı belli oluyordu. Konuşmaya devam etmeden önce derin bir nefes aldı.
“Ben sana çok aşığım.”
Gözlerim daha da açıldı. Ne?
“Hem de uzun zamandır. Yani inan bana konuşmak şuan çok zor.”
Uzun zamandır mı?
“Bak benden hoşlanıp hoşlanmadığını bilmiyorum ama seni öptüğümde beni tokatlamadığına göre en azından benden nefret etmiyorsun.”
Hafifçe güldüm. Kahverengi gözlerini tekrar gözlerime dikti ve başımı tutan elleriyle yanağımı okşadı.
“Gerçek şu ki neredeyse tanıştığımızdan beri sana sırılsıklam aşığım. 2 yıldır bu böyle. Uzun süre hislerimi unutmayı denedim ama olmadı. Seninle yakınlaştıkça içimdeki hisler büyüdü, engel olamayacağım bir boyuta ulaştı.”
“2 sene mi?”
“Evet. Delilik değil mi? Benim yaptığım bu sanırım. Yani hep birileriyle oldun. Buraya gelene kadar bile sevgilin vardı ama ben senden hiç vazgeçmedim. Yıllarca kendimi beni sevmediğine inandırdım. Çünkü kabul etmek istemeyen bir yanım vardı ama artık içimde tutamadım Gece.”
“Sen o yüzden hep benim sevgililerime ters davrandın. O yüzden hem korumacıydın, her başım sıkıştığında ya da birine ihtiyacım olduğunda-“
“Oradaydım.”
Destek almak için tuttuğum kollarını sıktım. Beynim parçaları birleştirip yıllarca Burak ile yaşadığımız şeyleri düşünüyordu.
“Sen bana hiç o gözle bakmadın, benim varlığımı hiç hissetmedin ama olsun. Yani dert değil. Seninle arkadaş olmak bazen canımı yaksa da halimden memnunum. En azından yakınındayım, arkadaşız hatta bu aralar her anımız beraber geçiyor. Buna mutlu olmak lazım değil mi?”
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Surrender
Fiksi PenggemarZeynep, yeni bir sayfa açmak için, yeni başlangıçlar, yeni maceralar yaşamak için çok sevdiği şehre, İstanbula, geri döner. Sadece mutlu olucak, huzurlu olacaktır. Kalp kırıklıklarına, kavgalara, hayal kırıklıklarına bu sayfada yer yoktur onun için...