FAME'E AŞIK OLDUM

Barıştırma Projesi

Birkaç dakika içinde bu mesaj gönderenin buğra olup olmadığını düşündüm durdum. Bu böyle olmazdı.

Gönderilen: yakışıklı çocuk

"kimsin sen"

Göndermem ile mesajın gelmesi bir olmuştu.

Gönderen: yakışıklı çocuk

" çok sevgili sınıf arkadaşın buğra"

Evet tahminim doğruydu. Ama bu benim numaramı nerden bulmuştu ki? Ah tabi ya eve geldiği zaman ben aşağıda yemekteyken o telefonumu almış ve numarasını kaydetmiş olmalıydı. Yoksa başka imkanı yoktu. Ne kadar da çıkarcı bir çocuk. Ha durun ya ben bunun whatsapp resmine bakayım. Telefonumun kilidini açıp whatsaap'a girdim. Buğra'nın profil resmini görmem ile bir oha çektim. Yuh amk. Ulan böyle whatsaap profilimi olur. Tişörtsüz bir fotoğraf. E ama bu nedir ya nedir? Elim o anda arama tuşuna deyince hay lanet diye içimden geçirdim. Kapatacağım zaman buğra'nın noldu beni mi özledin sesi ile bunun çok geç olduğunu anladım. Şansıma köpekler sıçsın.

G: ne özleyeceğim seni. Yanlışlıkla aradım bi kere.

B: eh sesimi duymak için güzel bir bahane.

G: ne bahanesi ya yanlışlıkla aradım diyorum seni beni anlamıyor musun sen?

B: tabi canım tabi anlıyorum seni ben bu tarz şeylere alışkınım ben.

G: iyi o zaman seni bu bahaneyle arayan kızlarla git konuş.

B: ne o kıskandın mı?

Ve o muhteşem gülüşü sesi kulaklarıma doldu. Kendimi " sesin çok güzel" dememek için zor tuttum.

B: ne kıskanıcam ben seni ya neyse kapatıyorum ben.

Konuşmasına izin vermeden konuşmayı sonlandırdım. Yoksa bu iş daha çok su götürürdü. Yatağıma uzanıp kulaklarımı kulağıma geçirip duman-bal dinlemeye başladım. Ve buğra ile bugüne kadar yaşadıklarımızı düşünmeye başladım. Hele ki bu son olanlar buğra'nın da bana karşı bir şeyler hissettiğini düşündürüyordu. Umarım öyledir de. İçimdeki ses "hemen umutlanma" desede insan umutlanıyordu lan. Sonuçta o kadar olay yaşadık boru değil bunlar. Bana gülmesi göz kırpması en güzeli de beni o ağaç evine götürmesiydi. Sonuçta o götürdü beni hemde onu affetmem için. Gözümden bir damla yaş aktığında o yaşı silip gülümsemeye çalıştım. Ulan güneş bir umudun var kızım diye söylendim kendi kendime.

1 HAFTA SONRA

K: geldi yine tipini si-

G: kaan

Dediğimde kaan gözlerini devirip elmalı sodasını içmeye devam etti. Tam bir haftadır bizimkiler ile buğra'nın iyi anlaşmasını sağlamaya çalışıyordum. Ama sonuç sıfırdı. Buğra onlarla iyi anlaşmak istese de bizimkiler anlaşmak istemiyordu tabi bunu gören buğra'da işleri iyice inada bindiriyordu. Ama bugün bu işi çözecektim.

B: nasılsınız gençler?

Tabi bu sırada yanıma oturmuştu. Kolunu omzuma atacakken deniz'in sahte öksürüğü ile kolunu çekmişti. Gerçekten kolunu omzuma atacak kadar samimi olmuş muyduk?

A: sen gelmeden önce iyiydik

Buğra gülümsemeyi kesmiş yerine suratını asmıştı. Sodamdan bir fırt çekip konuşmaya başladım.

G: yeter artık çocuk gibisiniz.

K: ama güneş

G: aması falan yok