Storm

Hoofdstuk 11

Een harde knal klinkt door de gang en een klikker valt neer. "Goed zo." zegt Luke en hij steekt een klikker in zijn nek. Ik schiet opnieuw, maar deze keer is het mis. De klikkers maken een apart geluid. Het is een klikkend geluid en daarom heten ze klikkers. Best logisch eigenlijk. Ik richt op een klikker en schiet. Een lijntje bloed glijdt zijn nek in, maar hij blijft overeind. Met een snelheid rent hij naar de trap en ik schiet, maar door de angst schiet ik weer mis. "Luke! Help!" gil ik angstig en Luke draait naar me toe. De klikker rent de trap op terwijl ik aan de kant spring. Hij 'kijkt' om zich heen. Dan rent hij naar me toe en ik sla met het wapen tegen zijn hoofd. De klikker stapt naar achteren en ik schiet. De klikker valt neer en ik haal opgelucht adem. "Gaat het?" vraagt Luke. "Ik ben oké." zeg ik. Ik loop naar het trapgat en zie Luke een klikker van zich afduwen. "Luke!" schreeuw ik angstig en ik schiet op de klikker. " Thanks, Allison." zegt hij en ik glimlach even. Een klikker gaat naar Shawn en hij schiet met zijn shotgun naar het beest. De klikker vliegt door de lucht en landt op de grond via de muur. Een bloedveeg blijft achter. "Louis! Achter je!" roep ik en Louis draait zich om. Hij pakt het hoofd van de klikker en klapt zijn hoofd net zo lang tegen de muur totdat de schedel breekt en de klikker op de grond valt. "Allison!" hoor ik plots en ik wordt tegen de grond gedrukt. Een geïnfecteerde zit boven op me en hij probeert in mijn nek te bijten. Mijn handen worden glibberig en mijn wapen glijdt over de grond. "Luke! Iemand!" gil ik en ik probeer de geïnfecteerde van me af te duwen. "Help!" De geïnfecteerde is erg sterk en het lukt me niet om hem van me af de duwen. Ik geef hem net op tijd een klein duwtje, want anders had hij in mijn nek gebeten. "Hallo? Iemand!" roep ik en opeens gaat de geïnfecteerde van me af. Ik zie dat Louis hem vast heeft en hij gooit het wezen op de grond. Met zijn voet stampt hij hard op het hoofd van de geïnfecteerde. "Dank je Louis." zeg ik en hij helpt me overeind. "Gaat het?" vraagt hij. Ik knik en ik hoor Shawn schreeuwen. Louis rent de trap af en hij trekt een geïnfecteerde bij Shawn vandaan. Dankbaar kijkt Shawn naar Louis die de klikker vermoord. Met een zwaai gooit Louis de klikker door het raam en glasdeeltjes vliegen door de lucht. "Dat hoeft nou ook weer niet." zegt Shawn lachend. Plots gaan er zes armen door het raam en ze grijpen Louis vast. Hij begint te schreeuwen en probeert zich los te trekken. Luke rent naar hem toe en hij hakt de armen één voor één af. Louis stapt snel naar voren en drie klikkers staan buiten voor het raam. "Dank je, Luke." zegt Louis en hij geeft Luke een schouderklopje. Luke glimlacht even en hij kijkt naar mij. Ik steek mijn duim op en glimlach. Hij snapt nu vast wel dat ik oké ben. Een klikker loopt door de deuropening en ik schiet. De klikker valt neer en Luke draait zich naar de deur. Met snelle stappen rent hij ernaartoe en hij doet de deur dicht. Shawn doet zijn handen op zijn knieën en hij buigt een stukje naar voren. "Dat hebben we ook weer overleefd." zegt Shawn. "We kunnen de andere gaan halen. Wie gaat het doen?" zegt Luke en hij kijkt mij aan. Aangezien ik het dichtste bij ben zal ik dat waarschijnlijk zijn. Ik kom overeind en zeg: "Oké. Ik ga wel." Ik loop naar de kamer waarvan ik denk dat ze erin zitten en ik open de deur. Op een matras zitten Brooke, Haley en Avery en Lucas ijsbeert door de kamer. Als hij mij ziet haalt hij opgelucht adem en hij rent naar me toe. "Ik hoorde je schreeuwen en wilde naar je toe, maar dat mocht niet van Haley." zegt hij. "Dat klopt. Shawn, Luke en Louis waren erg in de buurt, dus ik dacht dat Lucas er niet heen hoefde." zegt Haley. "Ik leef nog en dat komt door Louis." zeg ik. Lucas kijkt me verbaasd aan. "Louis?" vraagt hij verbaasd. Ik knik. "Het is trouwens veilig. Jullie kunnen komen." zeg ik. Haley knikt en ze staat op. Ze helpt Brooke overeind en Avery staar ook op. Ik loop naar de stap en ga naar beneden. Luke glimlacht even naar me toe en ik zie een verdrietige blik in zijn ogen. Shawn komt de keuken uit en hij zegt: "Louis is in orde. Hij is niet gebeten ofzo." Luke haalt diep adem. Achter me hoor ik mensen naar beneden lopen en Lucas komt naast me staan. "Die ligt erg charmant." zegt Lucas en hij wijst naar de klikker die Louis had vermoord door zijn hoofd tegen de muur aan te stompen. Shawn begint te lachen. "Heel mooi." zegt hij. Ik loop naar de keuken en zie Louis aan de eettafel zitten. "Hey." zeg ik en er verschijnt een kleine glimlach op zijn lippen. Ik ga tegenover hem zitten en ik haal diep adem. "Nogmaals bedankt. Voor het helpen." zeg ik en Louis kijkt me aan. "Jij ook bedankt." zegt hij en ik glimlach. "Hey." hoor ik bij de deur en ik zie Luke in de deuropening staan. "Hoe gaat het?" vraagt hij aan Louis en Luke gaat naast me zitten. "Het kan altijd beter. Ik voel me wel prima." zegt Louis na een korte stilte. Luke grijnst even en hij kijkt naar mij. Een doodse stilte valt en ik hoor alleen hoe de lichamen van de klikkers naar buiten worden gesleept. Plots grijpt Luke zijn mes vast en hij staat op. In de deuropening, die naar de achtertuin leidt, staat een vrouw. Haar haar is en bos met klitten en er zitten dikke wallen onder haar ogen. Louis staat snel op en hij pakt zijn wapen uit zijn broekzak. "Help.." kermt ze en ze wijst naar haar arm. Langzaam trekt ze haar mouw omhoog en een bijtwond wordt zichtbaar. "Ze is gebeten." zeg ik en ik pak Luke's arm vast. "Ik zie het." zegt hij en hij rukt zijn arm los. "Ga weg! Je brengt ons allemaal in gevaar als je hier blijft." zegt Louis boos en hij richt zijn wapen op de vrouw. Ik zie haar nadenken en ze zegt: "Ik ben niet gebeten door een geïnfecteerde. Ik ben gebeten door een hond. Echt waar." "Ik geloof haar niet, Allison. Jij?" zegt Luke. "Ik weet het niet. Misschien kunnen we kijken of het zo is. Een hondenbeet ziet er anders uit dan een mensenbeet." zeg ik en ik stap naar voren. De vrouw kijkt me aan en ze laat de wond zien. Ik knik even en loop met langzame stappen naar haar toe. Ik pak de arm met de wond vast en bekijk het. Mijn ogen worden groot en ik kijk naar Luke. Hij kijkt me vragend aan. Mensenbeet, vorm ik met mijn lippen. Zijn mond gaat open, maar er komt geen geluid uit. Ik kijk naar de vrouw en ik zie het verdriet in haar ogen staan. "Je loog. Het is geen hondenbeet." zeg ik. "Oké. Je hebt gelijk. Willen jullie me alsjeblieft helpen?" zegt ze. "Tuurlijk willen we je helpen." zegt Louis op een lieve toon en hij loopt naar de vrouw toe. Vragend kijk ik naar Luke en hij fronst zijn wenkbrauwen. "Dank je wel. Dank je." zegt de vrouw. Ik draai me om en een schot klinkt door de kamer. Met een rood rondje in haar hoofd valt de vrouw op de grond en er komen slierten rook uit het wapen van Louis. "Zo, geholpen." zegt hij en hij blaast de rook weg. Ik kijk naar het lichaam van de vrouw en schuif haar mouw over de wond. Er vormt een bloedplas onder haar en Haley rent de kamer in. "Holy shit." zegt ze als ze de vrouw ziet. "Ze vroeg of ik kon helpen. Nou, dat heb ik gedaan." zegt Louis. "Was ze gebeten?" vraagt Haley. Ik knik. "Ze vroeg het zelf." zegt Haley. Luke legt het lijk over zijn schouder en hij loopt naar buiten. Hij gooit het ergens in de bosjes en hij loopt terug naar binnen. "Ook weer opgeruimd." zegt hij en ik glimlach even. "Inderdaad." zegt Louis. "Opgeruimd staat netjes." zegt Haley grijnzend en Luke kijkt even naar me. Hij ziet er gebroken uit en iets in mij breekt. Wat is er met hem? Ik wil het vragen, maar dat ga ik niet doen met Louis en Haley erbij. Ooit, als we alleen zijn, vraag ik het. Dan vraag ik wat er met hem aan de hand is.