Storm

Hoofdstuk 42

De tijd gaat ontzettend snel voorbij. Tienduizend sterren staan aan de hemel te stralen en de maan is te zien in de spiegeling van het water. We zitten nog steeds met zijn alle bij het meer. Sommige zitten te praten en sommige zitten voor zich uit te staren. Ik hoor bij de groep die voor zich uitstaart. Stagger leunt nog steeds tegen me en ik vind dat niet zo'n groot probleem. Een vliegt een vogel over en Luke kijkt hem na. Stagger geeuwt even en hij drukt zijn gezicht in mijn shirt. "Misschien moet je maar gaan slapen." zegt Travis en ik knik. "Geef hem dan maar de deken." zegt Avery. "En wij dan? Je wil een joch van twaalf wel een deken geven, maar volwassene die moeten verdedigen mogen niet onder een warme deken." zegt Anna. Ik zucht geïrriteerd. "Houd gewoon je mond of praat een beetje aardig. Als wij er niet waren leefde je niet meer, hoor." zeg ik. "Ik kon heus mezelf wel verdedigen. Ik heb een mesje." zegt Anna. "O, oké. Als je jezelf kan verdedigen, wil je dan niet meer zo gillend het veld op rennen. Door jou zijn we namelijk iemand kwijtgeraakt." zegt Luke. Ik hoor Stagger zachtjes grinniken in mijn shirt. "Is het grappig? Ik snap de lol niet. Kan je het me uitleggen?" vraagt Anna en ze staat op. "Praat normaal tegen mijn broertje." zegt Travis en hij staat ook op. Hij stroopt zijn mouwen omhoog en Anna trekt vragend haar wenkbrauwen op. "Moet ik bang worden van je ofzo? Als dat de bedoeling is is het mislukt." zegt Anna. Travis balt zijn vuist en hij stompt in Anna's gezicht. "Travis!" Met een ruk sta ik overeind en ik grijp zijn arm vast. Een straaltje bloed stroomt uit Anna's neus. "Laat me los." zegt Travis woedend en hij rukt zich los. Binnen een paar stappen staat hij bij Anna en hij pakt haar nek vast. "Jij zegt voortaan niks tegen of over mijn broertje. Begrepen?" zegt hij. "Travis! Stop!" roep ik. "Ik...ugh.... zal het doen." piept Anna en Travis laat haar los. Anna valt op haar knieën en er is een duidelijke handafdruk te zien in haar nek. Als Travis naar mij kijkt kijk ik een beetje boos terug. "Houd je in. Ze is misschien een trut, maar je houd je in." sis ik in zijn oor terwijl ik naar Anna kijk. Niemand komt naar haar toe om haar te helpen. Travis loopt me voorbij en hij beukt expres tegen mijn schouder. Ik draai me naar hem toe. "Je gedraagt je gewoon. Net zoals ons allemaal." roep ik hem na. Stagger trekt zachtjes aan mijn hand. "Wil jij me instoppen en bij me blijven zitten. Normaal deed Travis het altijd en in het huis was het niet zo eng om alleen te zijn, maar hier wel." zegt hij zachtjes. "Kom maar mee." zeg ik glimlachend en ik werp een boze blik naar Anna. "Jij houdt je ook gedeisd." zeg ik. Ze veegt wat bloed weg en knijpt haar ogen tot spleetjes. Ik wacht even tot Stagger een tent is ingestapt voordat ik hem volg naar binnen. "Het spijt me voor wat Travis deed." zegt Stagger terwijl hij gaat zitten en ik pak de deken vanuit de hoek van de tent. "Je hoeft geen sorry te zeggen. Hij moet zich leren te beheersen." zeg ik. Stagger pakt zijn rugtas en hij gaat er met zijn hoofd op liggen. Ik laat de deken de lucht invliegen terwijl ik hem vast houd en hij komt zachtjes op Stagger neer. "Ik had gewoon niet moeten lachen." "Je had best mogen lachen. Anna moet niet zo vijandig reageren." zeg ik en ik stop Stagger in. Met een plof ga ik naast hem zitten, zachtjes leunend tegen het tentdoek. Buiten klinken er stemmen in de buurt van het kampvuur. Stagger zucht. "Kan je zingen?" vraagt hij. "Welk liedje?" vraag ik. "Ken je het liedje Ghost van Katy Perry? Die luisterde mijn moeder vroeger heel vaak." zegt Stagger. "Die ken ik ja." zeg ik. "Wil je die zingen?" vraagt Stagger en ik knik.

You sent a text
It's like the wind changed your mind
We were best friends
Yeah, we were building our life

With every kiss, and every letter
Every promise of forever, oh
But you hit "Send"
And disappeared in front of my eyes

And now you're just a ghost
When I look back never would have known that
You could be so cold
Like a stranger vanish like a vapo
There's just an echo where your heart used to be
Now I see it clearly
And there's just a pillow where your head used to sleep
My vision's 20/20
I see through you now

Luke kijkt verbaasd vanaf het kampvuur bij ons naar binnen. Met langzame stappen loopt hij naar onze tent en hij gaat in de opening staan.

Something has died
Now that I have made up my mind
I'll be alright
It doesn't harm me at night

'Cause every gift, and every letter,
Every promise of forever
Now, it's out of sight
Like you were never alive

And now you're just a ghost
When I look back never would have known that
You could be so cold
Like a stranger vanish like a vapor
There's just an echo where your heart used to be
Now I see it clearly
And there's just a pillow where your head used to sleep
My vision's 20/20
I see through you now

Now, now, now, now, now
Now, now, now, now, now

So rest in peace
I see you on the other side

Avery, Brooke, Travis en Anna kijken ook verbaasd naar mij. Avery beweegt zachtjes mee met de melodie en ze sluit haar ogen.

And now you're just a ghost
When I look back never would have known that
You could be so cold
Like a stranger vanish like a vapor
There's just an echo where your heart used to be
Now I see it clearly
And there's just a pillow where your head used to sleep
My vision's 20/20
I see through you now

Now, now, now, now

I see through you now

Now, now, now, now

I see through you now

Met een glimlach kijkt Stagger naar me als ik klaar ben. Luke begint zachtjes te klappen. "Dat was heel erg mooi." zegt hij. Ik kijk Luke glimlachend aan. Vanachter Luke wordt ook geklapt. "We want more! We want more!" joelt Avery. Ik begin te lachen en streel door Stagger's haar. "Ga maar slapen. Ik blijf bij je zitten." zeg ik. Luke loopt terug naar het kampvuur en Stagger sluit zijn ogen. "Welterusten, manneke." zeg ik en er verschijnt een grijns op Stagger's gezicht. "Welterusten, Allison." fluistert hij.