Storm

Hoofdstuk 12

De tijd is snel voorbij gegaan en ik zit met Luke, Haley en Brooke aan tafel. Lucas, Louis en Avery liggen al te slapen. Buiten is het erg donker en we hebben enkel een bijna opgebrande kaars op tafel staan. Haley gaapt even en ze staat op. "Ik ga ook slapen. Welterusten." zegt ze en ze zwaait even voordat ze wegloopt. Luke zucht even en zijn borstkas beweegt op en neer. Ik kijk naar Brooke en hij glimlacht. Met zijn handen maakt hij gebaren dat hij naar boven gaat en Luke knikt. Brooke schuift zijn stoel naar achter en hij loopt naar de trap om vervolgens naar boven te lopen. "Luke... Ik wil wat vragen." zeg ik en Luke draait zijn hoofd naar me toe. "Wat dan?" vraagt hij. Ik kijk hem aan en zeg: "Je lijkt zo verdrietig. Is er iets?" Ik zie Luke schrikken. "Zie je dat heel erg?" vraagt hij. "Het valt wel op bij mij." zeg ik glimlachend en Luke grijnst even. "Er is niks hoor." zegt hij en ik zie een pijnlijke blik in zijn ogen. "Er is wel wat." zeg ik en ik leg voorzichtig mijn hand op die van hem. "Er is echt niks." zegt Luke. Hij bijt op zijn lip en hij kijkt naar een boom die buiten staat. "Kijk me aan en zeg dat er niks is." zeg ik. Luke kijkt me aan en zijn ogen staan treurig en vol pijn. "Er is iets." zeg ik als hij niks zegt. "Laat het. Ik vertel het later wel." zegt Luke. "Vertel eens iets over jezelf." gaat hij verder en ik denk even na. "Ik ben vijftien en ik ben 3 Oktober jarig. Ik hou ervan om buiten te zijn en Lucas is mijn beste vriend." zeg ik en ik zie iets glinsteren in zijn ogen als ik mijn geboortedatum vertel. "Dan ben je morgen jarig. Albast gefeliciteerd." zegt Luke. Ik frons even mijn wenkbrauwen. Om eerlijk te zijn heb ik de datums nooit meer in de gaten gehouden sinds de hel die losbarstte toen de geïnfecteerde kwamen. "Zeg niet dat je het bent vergeten." zegt Luke en hij begint te lachen als ik knik. "Ik hou al een tijdje de datum niet meer in de gaten. Maar vertel jij eens iets over jezelf." zeg ik. "Nou, ik ben Luke. Ik ben achttien en ik ben 9 December jarig. Ik heb...." begint Luke en het blijft stil. "Wat?" vraag ik en er komen tranen in Luke zijn ogen. "Ik had een zusje...." zegt hij en hij slaat zijn handen voor zijn gezicht. Hij begint te snikken. Ik heb hem nooit zien huilen, dus ik schrik een beetje. "Wat is er gebeurd?" vraag ik voorzichtig. Luke kijkt me aan en zijn ogen zijn rood. Een eenzame traan rolt over zijn wang en ik veeg hem weg. Luke glimlacht even. "Chloë was mijn zusje. We liepen door het bos om te jagen. Plots begon ze te gillen en ik keek naar haar. Een klikker beet in haar nek en bloed droop uit haar wond. Ik kon haar helpen als ik beter om me heen had gekeken. Ik vermoordde d klikker en Chloë viel op de grond. Ik had haar toegezongen en ik had tegen haar gesproken. Ze glimlachte zwak en ze sloot haar ogen. Met mijn mes stook ik door haar hoofd, zodat ze geen geïnfecteerde zou worden." zegt Luke en er rollen weer tranen over zijn wangen. Ik leg mijn hand op die van hem en kijk hem aan. "En weet je.... Ze leek heel erg op jou."

Ik lig al een paar minuten in mijn bed. Luke ligt naast me en af en toe hoor ik hem nog mompelen over Chloë. Ik vind het zo sneu voor hem. Ik trek het dunne dekentje tot mijn kin en zucht even. Het is al best koud aan het worden. Luke begint langzaam adem te halen en daardoor weet ik dat hij slaapt. Ik staar in het donker naar het plafond en denk na over deze dag. Het ging allemaal zo snel. Ik draai op mijn zij en staar naar Luke's rug. Hij ligt omgekruld en zijn messen liggen naast zijn kussen. Ik steek voorzichtig mijn hand naar hem uit en strijk door zijn haar. Hij draait zich om en ik trek mijn hand snel terug. Ik ga op mijn rug liggen en sluit mijn ogen. Nog één keer denk ik na over wat er vandaag is gebeurd en dan val ik in slaap.

"Allison... Allison... Wakker worden... Allison... Allison..." zegt een stem en ik open mijn ogen. Ik knipper even tegen het licht en zie dat Lucas over me heen is gebogen. "Wat is er?" vraag ik. "Luke is weg." zegt Lucas en ik schiet overeind. Ik sla de deken van me af en sta snel op. "Rustig, Allison. Rustig." zegt Lucas. "Weet je heel toevallig waar hij is?" vraagt Haley die naast me staat. Ik haal mijn schouders op. "Misschien in het bos." zeg ik. Haley kijkt me aan. "Daar waren we al, maar we kunnen nog een keer kijken. Blijf jij hier voor als Luke thuiskomt." zegt ze en ze trekt Lucas met zich mee. "We zijn zo terug." schreeuwt Lucas en Louis, Brooke, Haley en Avery lopen naar buiten. Ik loop de trap en ga zitten op een stoel aan de eettafel. Ik kijk naar buiten en zie een schuurtje van verrot hout staan. Misschien is Luke daar, denk ik, maar ik schud die gedachte weg. Haley of iemand anders heeft er vast al gekeken, maar ik ben toch erg benieuwd wat er daarbinnen is. Ik sta op en loop door de deuropening de tuin in. De geur van een rottend lijk komt me tegemoet en ik moet denken aan dat Luke gister de vrouw in de bosjes gooide. Enkel haar voeten steken uit de bosjes en ik loop er snel voorbij. Ik stap naar het schuurtje en leg mijn hand op de klink. De deur gaat krakend open en het eerste wat me opvalt is de puinhoop. Overal liggen dozen, teddy beren, barbiepoppen en andere spullen. "Hier is niks." mompel ik, maar dan wordt mijn aandacht getrokken door een deurklink die tussen twee dozen door piept. Hij is amper te zien, maar toch zag ik hem. Ik duw de dozen en andere spullen aan de kant en zie een deur. Ik haal diep adem en ik open de deur. Er komt een brok in mijn keel als ik zie wat daarbinnen is.

Hey iedereen ,
Wat zal daarbinnen zijn?? Laat maar weten in de reacties.
Dit was het hoofdstuk en tot het volgende. :)