Storm

Hoofdstuk 16

"Wat is er? Ik wil dat je het me vertelt." zeg ik en ik ga voor Luke staan. "Vertel het me." Luke haalt diep adem. "Haley is weg en Lucas is zwaargewond." zegt Avery. "Wat! Hoe?" vraag ik. Luke haalt zijn schouders op. "Lucas kwam binnen zonder Haley. Ik vond het al raar dat ze er nog niet waren." zegt hij. "Waar is hij? Waar is Lucas?" vraag ik en Avery wijst naar boven. Ik stuif de trap op en ik ren de slaapkamer in. "Lucas." fluister ik en een traan vind zijn weg naar beneden als ik de bebloede jongen zie. Een diepe snee in zijn onderarm en een grote blauwe plek op zijn wang. Zijn ogen zijn dicht en ik ga geruisloos naast hem, op de grond, zitten. Ik slik even. Zachtjes begin ik te huilen. Om alles. Alles wat er is gebeurd. Dikke tranen vallen op de grond en ik trek mijn knieën omhoog. Ik sla mijn armen er om heen en laat mijn voorhoofd op mijn benen leunen. Een hees geluid rolt over mijn lippen en al mijn verdrietige emoties komen naar boven. Mijn ademhaling versneld en ik begin nog harder te huilen. Ik hoor beweging naast me, maar kijk er niet naar. Ik knijp mijn ogen dicht en voel een hand op mijn schouder. "Allison? Wat is er?" klinkt Lucas' bezorgde stem. "Zo veel. Ik wil hier weg." jammer ik. "Dat kan niet. Sorry." zegt hij. Ik hap naar lucht en Lucas wrijft over mijn rug. Ik kalmeer een beetje en veeg de tranen weg. "Ze durven niet naar ons toe te komen om ons te helpen, omdat ze bang zijn een geïnfecteerde mee te nemen." zegt Lucas. "Dat weet ik. Ik heb het ook gehoord." zeg ik bot. Lucas kijkt me geschrokken aan. "Sorry. Dat kwam er heel erg bot uit." zeg ik. "Maakt niet. Niemand is zichzelf meer sinds dit gebeurde." zegt hij. Ik knik. "Wat is er met je gebeurd?" vraag ik en ik kijk hem aan. Een bloedige haal zit op zijn gezicht. Lucas gezicht verrekt even van de pijn en hij haalt diep adem. "Ik en Haley waren op weg naar dit huis. Plots rukte ze zich los en rende weg. Ik rende achter haar aan en greep haar pols vast. Ze jammerde dat ze niet zonder haar vader kon. Ik..." begint Lucas. "Ho. Wacht. Louis was haar vader?" vraag ik verbaasd. Lucas knikt. "Jep. Maar ik ga verder. Ik wilde haar troosten, maar ze sloeg me en rende weg. Ik rende opnieuw achter haar aan, maar lette niet op en viel. Ik rolde een hoge berg af en smakte op de grond. Ik was overeind gekrabbeld en heb geprobeerd terug te gaan naar het huis, maar ik was vreselijk zwak. Uiteindelijk was het me gelukt en nu lig ik hier." vertelt hij verder. "En alleen door de val ben je zo bebloed?" vraag ik. Lucas knikt. Ik zie een twijfelend blik in zijn ogen die al snel verdwijnt. Iets in mij zegt dat hij niet alles heeft vertelt, maar ik laat het. "En de wond die je eerder had? Is die opengegaan?" vraag ik. Lucas haalt zijn schouders op. Ik trek zijn T-shirt een stukje omhoog en zie tot mijn grote schrik dat de eerdere wond die hij had door de bende open is. Dikke donkerrode druppels vloeien eruit en ik sla mijn hand voor mijn mond. "Jeetje, Lucas." fluister ik. Lucas komt een stukje overeind en kijkt naar de wond. Ik zie hem schrikken en hij gaat weer liggen. "Misschien kan Haley...." begin ik, maar dan dringt er tot me door dat Haley er niet is. "Avery kan er vast wel naar kijken." begin ik opnieuw. Lucas knikt en ik sta op. Lucas pakt mijn hand vast en ik kijk naar hem. "Ik heb één vraag. Beloof je me dat je hem eerlijk beantwoordt?" vraagt hij. Ik draai naar hem toe en knik. "Ben je echt verliefd op Luke? Je kent hem pas een dag." gaat Lucas verder. Ik slik. "Daar gaan we nu niet over praten. Je hebt hulp nodig." zeg ik en ik laat mijn hand uit die van hem glijden. Dan draai ik me om en loop de kamer uit.

Als ik s' avonds in bed lig heb ik spijt dat ik niet had doorgevraagd. Ik ben erg nieuwsgierig. Misschien is er wel helemaal niks, maar dat denk ik niet. Telkens zie ik zijn blik weer. Die twijfelende blik. En zijn vraag spookt door mijn hoofd. Ben ik echt verliefd op Luke? Ik weet het niet. Ik trek de deken omhoog tot mijn kin en staar naar het plafond. Plots schiet me iets te binnen en kijk naar het plafond. "Happy birthday to me. Happy birthday to me. Happy birthday. Happy birthday. Happy birthday to me." fluister ik zachtjes. Na het gesprek met Lucas is Avery hem gaan helpen en Brooke, Luke en ik zijn Haley gaan zoeken, maar we vonden haar niet. Ik heb eigenlijk er nooit meer aan gedacht dat ik jarig was. "16 alweer." zucht ik en ik hoor Lucas omdraaien op zijn matras. Ik sluit mijn ogen en probeer te slapen, maar Lucas blik en vraag spoken door mijn gedachten. Morgen verder denken, denk ik en ik haal diep adem, voordat ik in slaap val.

Gekwetter van vogels is het eerste dat ik hoor als ik wakker word. Het klinkt heel vaagjes en ver weg, maar ik hoor het. Ik sla de deken van me af en zie dat iedereen al naar beneden is. "Goedemorgen." zeg ik tegen niemand speciaal en ik sta op. Ik wrijf even in mijn ogen en loop de trap af. Ik gaap even en wrijf een slaapje uit mijn ooghoek. Ik stap de keuken in en zie iedereen aan de eettafel zitten. Ik hoor mijn maag rammelen en glimlach even. "Goedemorgen 16 jarige." zegt Lucas glimlachend. "Dank je." zeg ik en ik ga naast hem zitten. "Goed geslapen?" vraag ik. "Ja hoor." zegt Lucas. Avery staat op en uit een kastje pakt ze een potje. Ze zet hem voor me neer op tafel en gaat weer zitten. "Nog voor je verjaardag." zegt ze en ik kijk in het potje. De heerlijke geur van aardbeien en besjes komt me te gemoet. "Dank je wel, Avery." zeg ik. Ik zet het potje in het midden en ik pak een klein handje fruit. "Eet smakelijk." zeg ik en Brooke, Avery, Luke en Lucas pakken ook een klein handje. "Eet smakelijk." zeggen ze in koor en even heb ik het gevoel dat ik niet in een wereld vol geïnfecteerde zit.